Wij sloten het jaar af met een feestje en begonnen dit nieuwe jaar gewoon lekker met nog meer feest 🥳 Want op 2 januari werd Marilyn 1 jaar. Van een kleine lieve onschuldige baby, naar een lieve, vrolijke dreumes met een enorme eigen wil. En ze houdt zo van aandacht 🤍 je hoeft maar naar dr te kijken en ze gaat lachen, het is zo lief.. (en soms zo lastig)

5 december is voor mij een dag met dubbele gevoelens. Een dag waarop veel kinderen zo blij zijn, maar 4 jaar geleden heeft deze dag een dondere lading gekregen. 5 december was altijd zo'n knusse, gezellige avond, met de sint zak(ken) vol cadeautjes, een tafel vol met lekkers en de open haard aan 🤍

Twee jaar geleden werd dit meisje geboren, precies 3 weken eerder dan we verwacht hadden, waardoor de eerste week niet zo soepeltjes verliep. Een baby die niet wakker werd, moest drinken om aan te sterken maar hier niet de kracht voor had en toen het drinken eindelijk lukte, een uur deed over een mini flesje 🤷🏼‍♀️ ik wilde graag borstvoeding geven, maar doordat zij de kracht niet had om te drinken, i.c.m. weinig productie, ben ik daar al snel mee gestopt. Bijvoeding had ze toch al nodig, dus de overstap was makkelijk dacht ik. Maar oh wat voelde ik me falen als moeder, toen ik het de verloskundige vertelde. Helemaal niet nodig natuurlijk want kijk dr nu eens, hoe groot ze is geworden met flesvoeding 🤍  twee jaar later is het een temperamentvol, bijdehand en lief meisje die geen gevaar kent, 'mama' en 'nee' als lievelingswoorden heeft en een zorgzame grote zus is 🤍 

De perfecte moeder. Ik ben het niet en ik denk dat niemand dat is. Al lijkt het soms wel zo. Al die foto's die ik voorbij zie komen, al die moeders die ik over straat zie lopen met kindjes die er mooi uit zien, het haar mooi gekamd, de moeder die er zelf mooi uit ziet met mooie schone kleren aan, make-up op en goed verzorgd haar. Ik kan er jaloers om worden, dat ben ik soms ook. Want het ziet er perfect uit. Maar ook die moeders hebben momenten, dagen of weken, of misschien ook wel maanden dat het niet goed gaat, dat alles niet lekker loopt. 

Vier jaar geleden kregen wij (mijn zussen en ik) te horen dat mijn moeder een BRCA-mutatie bij zich droeg. Dit is een erfelijke vorm van borstkanker en dit zou dus betekenen dat er een grote kans(60-80%) is dat wij die mutatie ook zouden hebben. Vier jaar geleden begon bij ons de angst dat wij dus een grote(re) kans hebben om ook borst kanker te krijgen. 

Wat vind ik het moeilijk als mensen zomaar een mening over je hebben. Mensen die géén idee hebben hoe je je voelt, die het ook nooit zullen snappen, omdat ze nooit zullen meemaken wat jij hebt meegemaakt.

Het verlies van mijn moeder. Iets wat ik heel moeilijk vind om over te praten. Omdat het pijn doet om terug te denken aan die tijd. De tijd van haar ziek zijn, haar moeten zien lijden door de pijn & de weet dat ze al onze mijlpalen, alle mooie dingen in ons leven niet mee zou maken.

Dé dag om je moeder eens goed in het zonnetje te zetten, of zelf als moeder verwend te worden door de kinderen. Voor veel vrouwen een mooie dag, maar ook voor veel vrouwen juist een moeilijke dag.

Het is okee als het niet altijd even lekker gaat. Met jezelf of met je kind(eren).