Geen roze wolk deze keer

Het is okee als het niet altijd even lekker gaat. Met jezelf of met je kind(eren).

Daar ben ik ook achter gekomen na de komst van mijn tweede meisje. Ook ik voel me niet okee. Ondanks dat ik twee gezonde meisjes heb gekregen zit ik niet lekker in mn vel. En daar voel ik me schuldig over. 

Want ik heb toch niks te klagen?! Ik mocht al twee keer snel zwanger worden zonder dat we daar veel 'moeite' voor hoefden te doen, twee keer een bevalling zonder complicaties en twee gezonde lieve meisjes krijgen. Er zijn zo veel vrouwen (en mannen) waarbij het zo veel moeite kost om zwanger te worden, of helemaal geen kinderen kunnen krijgen. Zoveel vrouwen (en mannen) die een kindje hebben moeten verliezen, of een kind hebben met veel zorgen. Ik ben dankbaar voor mijn twee kleine meisjes en besef me dat het echt niet zo vanzelfsprekend is! 

Maar toch.. mijn gevoel is er, niet omdat ik ondankbaar ben, of niet blij ben met mijn kinderen. Integendeel, ik hou zielsveel van ze! 

Wat er dan wel aan de hand is? Ik voel me somber, ik ben snel geïrriteerd, ik zou heel de dag kunnen huilen en ik maak me (te) veel zorgen. Wat nou als er wat gebeurd, met mij of met 1 van mijn kinderen? Of wat nou als ik ze niet genoeg liefde en aandacht geef? Ook geeft het knuffelen met Marilyn me op de een of andere manier geen blijdschap. Ik hou heel veel van haar, echt waar, maar toch voel ik tijdens het knuffelen geen blijdschap maar vooral verdriet en pijn. 

Waar dat gevoel vandaan komt weet ik niet, maar het is er en het voelt niet goed. Dus heb ik besloten om er hulp voor te zoeken, omdat ik weet dat ik het niet alleen kan. En gelukkig hoeft dat ook niet.