Het begin over het verliezen van mijn moeder

Het verlies van mijn moeder. Iets wat ik heel moeilijk vind om over te praten. Omdat het pijn doet om terug te denken aan die tijd. De tijd van haar ziek zijn, haar moeten zien lijden door de pijn & de weet dat ze al onze mijlpalen, alle mooie dingen in ons leven niet mee zou maken.

Het verdriet en de pijn zijn er, de ene dag meer dan de andere dag, maar er is geen dag dat ik niet aan haar denk. Ik mis de knuffels, de goeie gesprekken, het goedbedoelde maar in mijn ogen irritante advies wat ze altijd gaf, haar stem, haar lach, alles.

15 mei 2014, de dag die ons leven veranderde. Ik was net terug uit Parijs, waar ik met school een dag naartoe was gegaan. Mijn zus maakte mij die middag wakker. Wat ze zei was: 'Mama gaat je zo iets vertellen, wat heel je leven gaat veranderen.' Ik was een beetje cynisch, dat zal wel loslopen, dacht ik. Maar toen kwam mijn moeder en ze vertelde me over het knobbeltje die ze opeens voelde, dat het onderzocht was en dat de uitslag hiervan slecht was.

Een moeilijke tijd volgde van onderzoeken, een operatie, bestralingen en veel chemo's.

En toen kwam eind 2014 het verlossende woord, dat alles weg was. Ze hoefde geen behandingen meer, alleen nog 5 jaar lang pillen slikken en af en toe op controle.

Wij konden weer genieten van de mooie dingen in het leven, maar toch hadden we allemaal het gevoel dat dit hoofdstuk zeker nog niet gesloten was. Onbewust wachtten we op het moment dat de ziekte weer terug zou komen.

En dat gebeurde ook..