Het voelt als mijn plicht om ook mijn (tweede) bevallingsverhaal met jullie te delen. Voor wie het lezen wil. Toen ik nog zwanger was, was het een onderdeel van mijn dag routine. Google, doet bevallen pijn? Google, hoe voelen weeën? Google, wat is een ring of fire? En elke keer kreeg ik een verhaal te lezen van een vrouw die haar verhaal online had opschreven voor andere vrouwen, zoals wij, opzoek zijn naar geruststelling en bevestiging. 

Toen Lola in haar blootje in de tuin haar lichaam aan het afgaan was, (hoofd, schouders,knie en teen. Knie en teen) bleef ze hangen bij het lichaamsdeel wat haar van geslacht een meisje/vrouw maakt. Die? Mama? Die?! Ze wil weten hoe het beestje heet. Nou ben ik sinds mijn derde trimester, Corona en eigenlijk altijd niet al te best in keuzes maken en knopen doorhakken maar ik was mij er zo van bewust dat dit een keuze was die goed gemaakt moest worden. 

Wanneer je kind meer toe is aan de opvang dan jij zelf, dan wil je toch zeker wel je kindje tegemoet komen. Lola is inmiddels 1,5 en het was ons opgevallen dat zij erg veel plezier heeft in het spelen met andere kindjes. Onze keus om haar naar de opvang te brengen is dus absoluut niet praktisch bedoeld. Mijn vriend en ik hebben beide gescheiden ouders wat dus inhoud dat er vier setjes opa’s en oma’s tot Lola haar beschikking zijn. Opvang zat dus, maar bij de goed bedoelde lieve opa’s en oma’s zijn helaas geen andere kindjes terwijl Lola daar zoveel behoefte aan heeft. Nu ik dit zo type bedenk ik mij ineens dat we het toch ook wel heel erg praktisch vinden om Lola op een vaste dag op de opvang te hebben nu er een tweede meisje aankomt. Win-win dus.

Ten eerste: ik ben weer zwanger! Yaay!  Hier later uiteraard meer over. 

Give away✨ Ik ben zo dankbaar met dit prachtige kunstwerk van Lola en mij, voor altijd waardevol. Wil jij ook zo een mooie geprint portret custom goud van een bijzonder moment van jou en bijvoorbeeld je kindje? Tag dan twee vriendinnen onder deze post en volg @amberdevreng en @avji_(dat ben ik🙋🏼‍♀️). Zondag maken wij de winnaar bekend♥️

Ik wil ook zo een moeder zijn die haar kind de hele dag montessori gewijs opvoedt. Zo een moeder die zelf hummus maakt voor op het broodje van haar kindje. Ik wil zo een moeder zijn waarvan haar kindje het eerste jaar in een Artipoppe is gedragen en zo een moeder waarvan haar kindje een trui draagt van 60 euro die ze maar een maand kan dragen. Ik wil een moeder zijn die gedichten opschrijft voor haar dochtertje en dit haar geeft wanneer ze achttien wordt. Een inspirerende moeder die altijd positief blijft en energie heeft om met haar kindje op de grond te zitten en met hout speelgoed haar kindje vermaakt terwijl ze op een Wobbelboard zit. 

Lola wil sinds kort geen fruitpotjes meer, maar wel de knijpzakjes van NaturNes Bio ??? Met de babyvoeding van NaturNes Bio heb je altijd iets lekkers voor je kindje. Makkelijk om mee te nemen en biologisch! Deze potjes behoren ook tot het assortiment! 

Hoe vermaak ik mijn kindje van bijna 1 jaar? Dit is geen blogpost waarin je te lezen krijgt hoe je dus daadwerkelijk je eigen kindje kan vermaken. Dit is mijn vraag (lees: hulpkreet), naar jullie toe. Sinds Lola bijna 1 is, wint het wakker zijn van het dromenland. Dit houdt in dat zij overdag vrijwel de hele tijd wakker is. Ze kruipt, staat en doet alles in haar mondje waarvan dat niet de bedoeling is. Ik vergelijk haar wel eens met een knaagdiertje wat je in je handen probeert te houden. Snel de ene hand voor de andere hand zodat het beestje over kan lopen. 

Deze blog begin ik me de woorden van bycarolijn: