I love myself

Deze blog begin ik me de woorden van bycarolijn:   

more than a mother

i know i am more than a mother.

i know being a mother does not define me. 

but please be patient, 

let me get to know this new me, 

this new role i was given. 

let me get comfortable with my new worries, fears, and love. 

i know that next to being my daughter's mother, 

i am still my own person. 

and for now, that is enough. 

Het moederschap kan een eenzame plek zijn. Dit ervaar ik regelmatig. Er zijn genoeg moeders maar ík ben de enige moeder van Lola. Dat kan eenzaam, beangstigend en overweldigend zijn. Soms verlies ik mezelf in de liefde. Ik verdrink in angst, vooral wanneer ik midden in de nacht wakker word. Ik geloof niet dat ik de enige ben die doem denkt in de late nachtuurtjes. Prioriteiten verdwijnen net als mijn spontane(tikkeltje impulsieve) karakter. Ik voel me niet meer welkom in de oude versie van mezelf, zij is geen moeder. Zij is egoïstisch en lui. Maar om nou te zeggen dat ik de moeder ben die ik wil zijn... Ik verlies langzaam mijn wilde haren (en nog steeds mijn hoofdhaar, ka u tee hormonen). Een huismuts zal ik nooit zijn, ondanks dat ik best wil tekenen voor het leven van de blogger de Huismuts. 

Wanneer mijn vriend en ik een avondje uit zijn, mist hij haar als een vader. Wanneer zij ziek is, maakt hij zich zorgen als een vader. Hij neemt de verantwoordelijkheid van een vader. Hij verzorgt haar als een vader en houdt van haar als een vader. Soms word ik hier verdrietig van. Ik wil dan zo graag mijn gevoel van liefde, verantwoordelijkheid en zorg delen. Alsof het  houden van Lola een wedstrijd is. Ik ben niet competitief maar ergens heb ik het gevoel dat ik heel graag wil winnen. Ik wil bevestiging dat ik meer van haar hou, meer voor haar zorg en dat het moederschap zwaarder is dan het vaderschap. Lola is mijn doel geworden in het leven en soms heb ik het gevoel dat ik mij daar voor moet verantwoorden. Dat het een nuttig doel is en dat het zwaar is. Ik wil niet dat er gedacht wordt dat het makkelijk is. Ik voel de maatschappelijke rat race om mij heen en ik wil niet mee rennen. Ik kruip liever met Lola over de grond.

Het moederschap kan een eenzame eiland zijn. Zie het als een archipel. Een groep van honderden eilandjes, dicht op elkaar maar allemaal uniek en op zichzelf. 

Opeens besef ik mij dat het vaderschap misschien wel net zo eenzaam kan zijn. Arme vader. Ik neem hem soms kwalijk dat hij zich niet in mijn nieuwe moederrol kan kruipen. Terwijl ik geen idee heb wat er in zijn vaderhoofd omgaat. Het ouderschap kan je uit elkaar drijven, door eenzaamheid, onbegrip en verschillende groei processen. Laat nou juist die eenzaamheid, onzekerheid en angst het gene zijn wat ons opnieuw verbindt.