Toen ik zwanger was van mijn oudste zoontje had ik ondanks of misschien juist omdat ik erg ziek was alles ruim op tijd in huis. Ik was zo bang dat ik ergens over na moest denken en dan in het ziekenhuis zou liggen en daardoor 'het verkeerde' gekocht zou worden. Wat een rust gaf het dat ik al maanden voor de bevalling op alles was voorbereid wat spullen betrof.

Na mijn laatste blog uit januari is er veel gebeurd en tegelijkertijd vrijwel niets (veranderd). In januari werd ik opnieuw opgenomen en kwam net als in december aan het infuus omdat ik buitengewoon veel last had van zwangerschapsbraken. Het infuus alleen bleek al snel niet genoeg. De dietiste rekende uit dat ik maximaal rond de 200 kcal per dag binnen kreeg, waar dit er blijkbaar minimaal 1800 moesten zijn.

Vandaag de 20-weken echo gehad. Zoals ik gisteren al schreef in een blog zag ik er eigenlijk alleen maar enorm tegen op. Gisteravond en vannacht dan ook uren wakker gelegen.

Bij mijn eerste zwangerschap kon ik niet wachten tot het eindelijk het moment voor de 20-weken echo was. Ik vond het hartstikke spannend en had er veel zin in. Ik zag het eigenlijk als een soort pretecho, kijken hoe het met de kleine was, misschien wel zien of het een jongen of meisje werd, gewoon hartstikke leuk! Nu ben ik voor de tweede keer zwanger, wederom zeer moeizame zwangerschap maar toch anders dan de vorige keer. Hoewel ik waanzinnig blij ben dat er nog een kindje in mijn buik zit (waren er eerst twee, vandaar) kijk ik eerder tegen de 20-weken echo op dan dat ik me erop verheug.

In het ziekenhuis word ik in eerste instantie vanuit de eerste hulp naar de verloskamers gebracht. Op het moment zelf ben ik alleen maar doodmoe en dringt het niet goed tot me door wat ik er doe. Later besef ik pas waarover er gepraat werd en de ernst ervan. Er werd serieus rekening mee gehouden dat ik ook dit kindje zou kunnen verliezen. Gelukkig mag ik daarna naar de afdeling. Ik word een kamer binnen gereden en ik zeg iets van het uitzicht. De vorige zwangerschap lag ik op een kamer waar geen daglicht te zien is, deze keer heb ik geluk. De zon schijnt zelfs; het voelt heerlijk warm op mijn gezicht. Ik geniet ervan. Het is lang geleden dat ik buiten kon zijn omdat ik al maanden ziek ben en al weken te zwak om te lopen. Ik ga eens goed voor dat heerlijk warme zonnetje liggen en val al snel in slaap. Drie dagen gaan er voorbij terwijl ze steeds de infuuszak komen verwisselen en mijn bloeddruk komen opmeten terwijl ik voor de rest eigenlijk nergens aan denk en ook niet echt veel mee krijg van om me heen. Mijn bloeddruk is met 70-35 behoorlijk laag. Niet gek dat alleen al naar het toilet lopen als een beproeving voelt... De eerste keer dat ik zeg tegen mijn moeder dat ik naar de wc moet denkt ze dat ik een grapje maakt. Terwijl ik gewoonlijk ga plassen voor en na zo'n beetje elke activiteit die ik uit voer hoef ik al weken nog maar een of twee keer per dag. Na een dag infuus moet ik ineens wel vier keer. Even wennen maar het voelt fijn en na een paar dagen doet het ook geen pijn meer.

Yes, je droom wordt werkelijkheid, de test geeft aan dat je zwanger bent! Je dagdroomt van hoe het zal zijn als de kleine er eenmaal is en natuurlijk ook van shoppen: van leuke zwangerschapsoutfits tot uiteraard heel veel leuke kleertjes voor de kleine en dan... is de nare realiteit al snel dat je ziek thuis zit en weinig meer ziet dan je bed en de bank. Hoewel verreweg de meeste vrouwen enkele kilo's aankomen tijdens hun zwangerschap en soms zelf zoveel dat ze er alles aan doen om na de bevalling dit 'babyvet' er zo snel mogelijk af te krijgen zijn er uitzonderingen die juist afvallen tijdens hun zwangerschap. Helaas behoor ik tot die categorie. Hopelijk herkennen mensen in mijn situatie zich in dit verhaal. En wie dit totaal niet herkent omdat er juist nog hard gewerkt wordt aan het wegwerken van die paar extra's kilo's: hopelijk geeft dit verhaal wat rust. Een paar kilo's extra is heus niet zo erg en hoewel het misschien klinkt om jaloers te zijn, geloof me afvallen door de zwangerschap is echt niet zo ideaal als het lijkt.