Dank je voor de reactie. Bij de eerste zwangerschap zat ik aan het einde nog ruim 20 kilo onder begingewicht, na de bevalling nog meer. Alleen de laatste 2 weken (en gelukkig ben ik toen 'te laat' bevallen) voelde ik me goed genoeg om stukjes te wandelen en toen heb ik ook nog zwangerschapsfoto's laten maken. En uren na de bevalling voelde ik ineens alle misselijkheid weggaan. Zo heerlijk, dat herinner ik me nog erg goed, heb toen een broodje kaas gegeten, na maandenlang pillen en slokjes en hapjes 'astronautenvoeding' zo heerlijk zo'n simpel broodje! Inderdaad krijg je er iets fantastisch voor terug, maar ik moet wel zeggen dat ik deze keer banger ben als de eerste keer dat het mis gaat, komt waarschijnlijk doordat ik nu al een kindje ben verloren. Aan de ene kant maakt dat me onzeker, aan de andere kant geeft het me ook weer hoop, dat dit kindje niet tegelijkertijd is gestorven overtuigt me er ook van dat het 'sterker' is. Nu hopen dat deze zwangerschap meer op die van jou lijkt dan op mijn eerste, 20 kilo aankomen klinkt goed, kunnen eten ook, al blijft het met spugen tussendoor. En het allerliefste zou ik me gewoon fit genoeg willen voelen om gewoon even de tuin in te lopen, of even op straat met m'n zoontje. Ik probeer zo vaak mogelijk wat te laten weten hoe het gaat vanaf nu bij mamaplaats. Van me af kunnen typen werkt ook wel fijn en misschien geeft het iemand in dezelfde situatie steun.

Zelf ook hyperemesis gravidarum gehad bij alle zwangerschappen, desondanks aan het einde 20 kilo aangekomen. Op een gegeven moment (na ongeveer 25 weken) kon ik bepaald zwaar voedsel binnen houden ,zolang ik maar geen lege maag had ging het redelijk dus telkens eten, elk uur..spugen eten spugen eten en dan niet te spreken over de misselijkheid, speekselvloed enz. 9 maand lang hell maar je krijgt er een fantastisch wonder voor terug. ik wens je dan ook veel sterkte geef niet op!