Ik moest vanaf toen aan de speciale uitgebreide ctg en mocht dus niks meer..Wel begonnen gelijk de weeën  maar deze waren goed te doen. na ongeveer een uur mocht ik naar het toilet en toen stelde ze zelf voor dat ik toch ook nog maximaal 10 min. mocht douche. Onder de douche begonnen dr weeën erg heftig te worden en moest ik direct terug op bed. Hierop waren alleen geen duidelijke weeën te zien..Ik zat in 1 grote weeën storm en de band registreerde deze dus niet goed omdat ik bij het aansluiten al weeën had. na een uur van rug en been weeën storm zonder rust wilde ik weten hoe ver ik was. De gynaecoloog kwam controleren en ik zat nog steeds op 3 cm. Vanwege de lange bevalling bij de 1e had ik me gelijk voorgenomen een ruggenprik te nemen en mezelf niet onnodig lang te pijnigen. Om 2 uur werd de anestasist gebeld en konden we terecht. om ongeveer kwart over 2 waren we daar en moest ik in de meest onmenselijke houding tijdens een weeën storm gaan zitten. Hier riep ik ineens..dokter dit is een goed moment voor de prik want ik heb even geen wee. gelukkig was hij nog niet zover. dat ik geen wee had had ook zijn redenen..ik kreeg direct daarna namelijk pers weeën. Omdat ik ook hier aan de ctg lag die op de verloskamer was uit te lezen waren er op dat moment ook een verpleegkundige en verloskundige onderweg naar beneden. Ook de gynaecoloog kwam er met spoed achteraan. Op dat moment dipte d hartslag van onze kleine meid zo gevaarlijk laag dat de baby geboren moest worden. tot hun verbazing had ik dus ook pers weeën. Toen was er lichte paniek vanwege de zorgen om ons te kleine meisje. De crashcar, couveuse, kinderartsen, zuurstofkar en collega's voor eventueel een spoed keizersnee moesten klaarstaan. Ik lag nog steeds bij de anestasist. de verlossing kwam van de verloskundige. ik moest snel gaan liggen en ik bleek 10 cm te hebben. Ook was het hoofdje er al bijna uit! Ik moest niet rustig aan persen of goed luisteren..Ik kreeg de instructie om volle bak met alles wat ik heb zonder pauze te persen. Dit deed ik en om kwart voor 3 is onze 2e mooie dochter geboren. Van 3 cm naar bevallen in 3 kwartier op de anestasie kamer. Daar vloog de verpleegkundige me met tranen in de armen dat ze het zo bijzonder vond dit mee te mogen maken. Dit gebeurt hier natuurlijk nooit. onze dochter is gecontroleerd en na een paar min. begin te gelukkig te huilen en bleek ze weliswaar 35 graden. maar kerngezond. wassen, wegen en hechten kon hier niet dus in een hoop celstofmatjes gewikkeld onder 3 grote dekens werden we terug gereden naar de verlos afdeling. Achteraf heeft ons meisje klem gezeten doordat ik moest zitten en het zo snel ging. een stort bevalling. waardoor de uitwendige splidraai niet goed kon worden afgemaakt. Als ze ervoor gekozen hadden om naar de verlos afdeling terug te gaan was ik in de lift bevallen. een veilige keus dus ik op de anestasie te bevallen. Na 4 uur mocht ons meisje van mijn borst en was ze voldoende op temperatuur ik kon toen eindelijk worden gewassen en worden gehecht. En het mooiste van dit hele avontuur..ons meisje woog maarliefst 2900 gram! niks veel te klein of veel te licht dus! Nu mogen we alweer 5 weken van haar genieten en gaat alles erg goed. We zijn nog wel even bij de osteopaat geweest vanwege de snelle en bijzondere bevalling had ze veel last van haar schoudertjes en ruggenwervel aan de kant dat ze had vast gezeten. nu dit is verholpen zien we een veel vrolijker en tevreden meisje! wat een rijkdom met 2 mooie gezonden dochters. 

dan is het vrijdag..wederom een ctg die niet optimaal is..wederom naar het zkh waar alle controles worden gedaan..omdat zaterdag de inleiding gepland staat mogen we naar huis. zaterdag genieten we nog even optimaal met zijn 3e en dan is het savonds tijd om naar het zkh te gaan..ik vond dit heftig in de zin van..misschien zien we onze 1e wel 2 of 3 dagen niet..eenmaal in het zkh werd er wederom een ctg afgenomen en kreeg ik uitleg. hierin vertelde ze ook dat ik tijdens de gehele bevalling aan de speciale ctg moet en dus nie t kan douche en of in bad..wat baalde ik hiervan zeg..maar toch wil je het beste voor je kindje en ga je er vol tegenaan. het zetten van de catheter volgde maar ging erg moeizaam omdat onze kleine spruit te ver was ingedaald..uiteindelijk gelukt! ook had ik al ontsluiting en was de baarmoedermond al zacht. nadat de katheter zat begon het gelijk te rommelen. heel fijn deze voor weeën waren ook goed op de ctg te zien.. snachts nogmaals 2 uur aan ctg en hier was niet veel meer op te zien behalve een slapend kindje. de volgende ochtend kwam de verpleging met het plan en rond half 12 zijn de vliezen gebroken..hoe het verder gaat laat ik snel weten..bijzonder word het in ieder geval wel!

na een week waarin we urine moesten inleveren, en elke ochtend aan de ctg moesten ging het op vrijdag toch niet helemaal goed. in mijn urine waren sporen van eiwitten te zien maar veel te weinig om een urine weg infectie vast te stellen. daarnaast was de ctg veel te rustig. het kindje had totale niet bewogen en er waren wel een paar keer harde buiken te zien. ik had de instructie gekregen om te bellen als ik in de middag nog geen kindsbeweging had gevoeld, aangezien dit het geval was belde ik om half 4 toch maar. er waren nu 24 uur verstreken dat de baby niet bewogen had. toen ik belde kregen we gelijk te horen dat ik moest komen.. dus snel oppas regelen en hup naar het zkh. daar kwamen we nog een bekende sporter tegen wat een leuke onder onsje opleverde en de spanning voor zowel de sporter al zijn gezin en bij ons wegnam! ik heb 2 uur aan de ctg gelegen en daarna nog een echo gekregen. de ctg was goed! de echo was wederom geen leven waar genomen maar wel voldoende vruchtwater. Dit was bijzonder aangezien ik maandag nog te weinig vruchtwater zou hebben..we werder naar huis gestuurd en thyis werd het me allema even teveel..Ik word van links naar rechts geslingerd en ondanks dat het beter lijkt te gaan geeft mijn gevoel heel duidelijk aan dat de controle van maandag niet klopt! zaterdag was de ctg ook weer erg rustig en toen ik met de uitslag gebeld werd heb ik mijn zorgen, twijfel en mentale toestand heel fijn besproken. ze heeft het allemaal goed opgeschreven en ik heb vandaag weer de controle gehad. de ctg van vanmorgen was ook weer erg rustig dus ook dat moest ik melden bij de gynaecoloog. 

de ctg van zondag en maandag waren helemaal goed!! 

Het eerste wat de gynaecoloog vroeg was..hoe gaat het met je? en hoe goed voel je het kindje..Toen moest ik opbiechten dat ik eigenlijk niet goed geluisterd had.. Ik heb de gehele zondag en zondag op maandag nacht geen leven gevoel..ik heb ook geen oog dicht gedaan van het piekeren en maandag ochtend nog steeds niks..Ik advies gevraagd bij vriend en vriendin..die zeiden alle 2 bellen..De onzekerheid en slaapgebrek sloegen alleen toe en ik dacht.. straks vinden ze me in het zkh( ziekenhuis) een zeikerd..of kom ik voor niks terwijl ze het al zo druk hebben..Ik had uiteindelijk met mezelf afgesproken..mocht ik bij de lunch nog steeds niks gevoeld hebben..dan ga ik bellen! rond 11 uur was daar dan eindelijk een mini schopje..Ik besloot niet meer te bellen en de rest van de dag was het af en toe een dof klopje. Dinsdag weer een erg rustige dag en woensdag stond de afspraak..toen ik dit alles vertelde werd meneer de gynaecoloog toch wel ongerust..ik had echt moeten bellen..Dit kon er echt op wijzen dat de baby het niet trekt in de buik! Hij wilde gelijk mijn buik onderzoeken en belde naar de afdeling voor een ctg. verder onderzoek was niet echt nodig, de dopler metingen waren echter prima..al zaten die op het randje..en ook vruchtwater was wederom af genomen (wat ook passend is bij termijn maar niet in deze hoeveelheid). Toen kwam de donderslag..De gynaecoloog wil dat ik tot maandag elke dag aan de ctg ga..en maandag word ik weer helemaal uitgebreid onderzocht incl. groei echo. ook werd wederom duidelijk dat ik de 40 weken niet ga halen en zodra ik de 37 weken aantal een gepast moment gepland gaat worden voor inleiden..

om kwart over 10 moesten we in het ziekenhuis zijn.. eerst groei echo daarna afspraak met verloskundige. Bij de echo was een leerling, prima laat maar oefenen op mijn buik, even extra kijken is altijd fijn! de ervaren echoscopiste was een chaoot. ik ben wel wat gewend met mezelf maar toch..poefff ze vergat van alles..maar nam de tijd en dat vond ik fijn. ze wilde per se het buikje perfect meten en heeft dit wel 20x overnieuw gedaan..waarna ze eindelijk akkoord ging met haar metingen.. toen mocht de leerling en die ging ook alles nogmaals overmeten en samen de mooiste uitzoeken. Daarna mochten we terug naar de wachtkamer en 5 min. later riep de verloskundige ons al! geen uitloop vandaag! feest! de verloskundige had super goed nieuws voor ons..het kindje is gegroeid!! en er was geen reden om aan te nemen dat het kindje brain sparing had!! daarna hadden we onze vragen gesteld en kregen we vooral veel duidelijkheid.. voor nu is het plan: 

omdat mijn schoonmoeder ernstig ziek is en heel veel last heeft van stress hebben wij niks van de verdenkingen verteld bij mijn schoonfamilie. mijn schoonfamilie is sowieso al een verhaal apart, maar wel lief! We hadden mijn schoonmoeder gevraagd om op te passen zodat onze dochter optijd haar middag slaapje kon doen mocht het uitlopen..mijn schoonmoeder dacht dat we de bevalling bij de normale verloskundige gingen bespreken omdat toevallig die afspraak in een eerder stadium gemaakt was (en weer afgezegd). 

waar ga ik beginnen..mijn vriend en ik hebben elkaar op mijn 18e leren kennen op de voetbal. Ik wisselde van club en daar was hij dan..niet zozeer de knapste, wel een met een flinke dosis uitstraling en humor. na ongeveer een klein jaar om elkaar heen te draaien biechtte we elkaar op dat zowel hij als ik op vakantie met ieder eigen vriendengroep niemand anders in het spel was geweest...onze relatie was geboren en zo zijn we 9 jaar verder. onze relatie stond gelijk voor een moeilijke keuze want hij zou voor een nieuwe baan naar de andere kant van Nederland verhuizen.. de baan heeft hij aangenomen, het huis gelukkig niet waardoor we tijd voor elkaar bleven vrijmaken..ik heb geluk..hij is 5,5 jaar ouder, lief, zorgzaam, een feestbeest maar de beste vriend en vader die ik me kan voorstellen..na een klein jaar kreeg ik de kans om antikraak te gaan wonen..we besloten hier samen in te trekken..werkte het niet dan ging hij weer naar zijn ouders of zocht ik weer een studentenhuisje! Zoals jullie al raden...het werkte.. hij leerden zelfstandig te worden en te sparen, ik kreeg de kans om echte liefde te leren kennen en mijn studie(s) netjes af te maken. Omdat hij al werkte en ik werkte naast school werd alles eerlijk verdeeld en leerden we elkaar veel te gunnen. Onze stabiele en fijne basis was geboren! 

daar gaan we dan, toevallig een keer een controle waar mijn vriend bij is. Omdat ik bij onze 1e te weinig vruchtwater had krijg ik zoals afgesproken extra echo's om dit in de gaten te houden. bij 32 weken een echo..wat luxe dacht ik nog..en wat leuk voor onze dochter om haar zusje weer te zien. De echoscopist deed haar werk en gaf aan dat ze de baby wel een beetje klein vond..geen zorgen ik vul dadelijk de grafiek in en dan zien we hoeveel. Nog geen 5 minuten later hoorde je haar wel schrikken. gemiddeld gezien zit jullie kindje nu onder de p10 lijn. Ik ga een afspraak maken in het ziekenhuis en dan controleren ze het daar even. ook liet ze de grafiek zien en er zat tussen de onderste lijn, en die van ons kindje wel een hele vinger breedte. Ik maakte me geen zorgen, onze 1e dochter was tenslotte ook erg klein..fijn vond ik het niet!