even voorstellen..de familie achter mijn vorige blog

waar ga ik beginnen..mijn vriend en ik hebben elkaar op mijn 18e leren kennen op de voetbal. Ik wisselde van club en daar was hij dan..niet zozeer de knapste, wel een met een flinke dosis uitstraling en humor. na ongeveer een klein jaar om elkaar heen te draaien biechtte we elkaar op dat zowel hij als ik op vakantie met ieder eigen vriendengroep niemand anders in het spel was geweest...onze relatie was geboren en zo zijn we 9 jaar verder. onze relatie stond gelijk voor een moeilijke keuze want hij zou voor een nieuwe baan naar de andere kant van Nederland verhuizen.. de baan heeft hij aangenomen, het huis gelukkig niet waardoor we tijd voor elkaar bleven vrijmaken..ik heb geluk..hij is 5,5 jaar ouder, lief, zorgzaam, een feestbeest maar de beste vriend en vader die ik me kan voorstellen..na een klein jaar kreeg ik de kans om antikraak te gaan wonen..we besloten hier samen in te trekken..werkte het niet dan ging hij weer naar zijn ouders of zocht ik weer een studentenhuisje! Zoals jullie al raden...het werkte.. hij leerden zelfstandig te worden en te sparen, ik kreeg de kans om echte liefde te leren kennen en mijn studie(s) netjes af te maken. Omdat hij al werkte en ik werkte naast school werd alles eerlijk verdeeld en leerden we elkaar veel te gunnen. Onze stabiele en fijne basis was geboren! 

Ik had een heftige periode achter de rug..(mochten jullie dat willen weten dan schrijf ik hier over..anders niet..) en samen vonden we rust. Ik moest helaas gedwongen stoppen met mijn opleiding maar via het schoolverlaters traject ben ik in de zorg terecht gekomen. Door werken en leren te combineren heb ik mijn diploma netjes behaald. We waren ondertussen ook al een aantal jaar verder en zijn van ons anti kraak huis naar een echte mooie hoekwoning verhuisd. Ik heb altijd al gezegd dat ik jong kinderen wil en die wens deelde hij gelukkig. 

Voor onze 1e dochter hebben we een poosje gedaan. Vanaf het moment dat je samen het besluit neemt, wil je dat het zover is..Dit duurde bijna 2 jaar..(jaja achteraf valt het wel mee maar je gevoel he..) na een relatief rustige zwangerschap met lichte bekkenklachten ben ik medisch geworden omdat ze dachten dat ik een zwabgerschapsvergiftiging had..Tijdens de controles hiervan bleek ik er tegen aan te zitten..maar kwamen ze er achter dat ik te weinig vruchtwater had..onze kleine meid kon niet meer groeien. 2 dagen later werd ik ingeleid en na een bevalling van 28 uur met 2,5 uur persen is ons 1e dierbaarste meisje geboren. Wat een hel van een bevalling..rug een been weeën, al 16 uur aan de gang en 5uur weeën storm zonder verdere ontsluiting  kon ik niet meer..ik kreeg de keus, of een ruggenprik, of nu naar ok voor keizersnee...nou deed mij die ruggenprik maar en ik was in de hemel! 

dat gunnen kwam ook weer van pas..hij had zoveel spierpijn van de tegendruk geven dat hij op mijn bed in slaap gevallen was..ik kon toch niet slapen door alle adrenaline. het 1e moment tussen vader en dochter was trouwens ook hilarisch..hij zegt..oe ze kietelt me...tja..daar zat hij dan trots te wezen met een blote borst terwijl zijn dochter hem niet "kietelt" maar onder poept haha..

Omdat het anders wel een heel lang verhaal word schrijf ik later wel over de 1e 2 jaar van onze dochter en mijn 2e zwangerschap tot aan mijn vorige blog..

tips en tops zijn welkom... 

liefs