Mijn vorige blog ging over het wonder dat wij rond kerst 2022 te horen kregen. Na alle tegenslagen bleek ik zwanger te zijn, iets wat we amper meer voor mogelijk hielden.
Ruim een jaar geleden schreef ik mijn laatste blog. Ik was klaar met de behandelingen voor mijn borstkanker, en moest nu weer zelf gaan uitzoeken, hoe mijn leven te leiden, zonder afspraken die ver van te voren vast stonden.
9 maanden terug schreef ik mijn laatste blog. In de tussentijd is er heel veel, maar eigenlijk ook weer heel weinig, gebeurd.
Inmiddels zitten de bestralingen er al bijna een maand op, en ben ik hard bezig met revalideren. Met behulp van een oncologisch fysiotherapeut probeer ik zoveel mogelijk kracht en conditie terug te krijgen, alvorens mijn volgende en tevens laatste medische behandeling begint.
Op 24 dec 2020 kreeg ik de uitslag van het weefsel dat tijdens de operatie verwijderd was. Tevens uitslag over de verwijderde schildwachtklier en verdachte lymfeklier.
Om 08.00 uur moest ik mij aanmelden in het ziekenhuis, eerst bloedprikken en dan door naar de dagopname. Vanuit daar zouden zij mij in een bed naar radiologie rijden, om daar echogeleid 2 draden te plaatsen in mijn tumor en in een okselklier. Dit omdat de tumor niet meer te voelen was, en dit dan de gebruikelijke manier is.
En toen was het opeens 5 november, de dag van mijn laatste chemo. De dag die ruim 20 weken geleden nog zo ver weg leek, en nu opeens daar was. Eerlijk, de tijd is voorbij gevlogen, de weken die van tevoren al ingevuld waren, ons leven werd beheerst door de chemo’s op donderdagen. Onze hele planning werd daaromheen gemaakt, rekening houdend met de hersteldagen die ik nodig had, vaak sowieso het weekend, en rekening houdend met de dip dagen, als ik weer eens een lading dexamethason had moeten slikken.
Profiel
Posts
(24)