Het gejank blijft door mijn hoofd galmen. Zelfs tussen het douchen door hoor ik haar nog schreeuwen. Ik ros vliegensvlug met lange halen het scheermesje over mijn benen terwijl mijn haar in de crèmespoeling zit. Haastig spoel ik mijn haar uit onder het warme water en de doucheschuim glijd net zo snel van mijn lichaam. Ontspannen lukt me niet, integendeel ik wordt er bloedzenuwachtig van. Ik grijp de handdoek van het rek en doe een poging mezelf af te drogen. Met mijn haren nog zeiknat spring ik naakt mijn bed in naast Tess om haar te kalmeren en te voeden. Ze drinkt gulzig.

Het gebeurt me tegenwoordig dagelijks. Kom ik thuis stinkt het naar stront. Soms is mijn speurneus zo goed dat ik het tijdens het lopen al ontdek maar meestal kom ik er thuis pas achter. Er zit dan poep op de deurmat en als ik pech heb ook in de woonkamer. Poep in de garage want daar staat de kinderwagen en poep op het schoenen rek. Gelukkig hebben wij thuis zelf wel altijd onze schoenen uit. Ik moet er niet aan denken dat Benthe per ongeluk met poep onder haar schoen op de bank klimt en dat die onder de godvergeten stront komt te zitten.

De dag dat ik weer aan het werk moet komt steeds dichterbij. Het benauwd me. Bij Benthe had ik er eerlijk gezegd helemaal geen moeite mee. Ik ben zelfs wegens omstandigheden op het werk eerder begonnen. Ik denk dat het komt omdat je vooral in het begin alleen maar je baby kan verzorgen. Je hebt weinig interactie met je kind en weinig contact met de buitenwereld. Toen was ik er snel aan toe om weer lekker te gaan werken maar nu Benthe bijna 2 jaar is, voelt het heel anders. Steeds vaker twijfel ik of ik niet liever een zogenoemde thuisblijfmoeder wil zijn in plaats van een werkmoeder.

Het was een wat oudere, slanke maar vooral lieve dame. Ze komt uit dezelfde buurt en weet dus wel een beetje hoe de meeste west-friezen in elkaar zitten; Niet lullen maar poetsen maar mijn kraamhulp was meer van het lullen dan van het poetsen.

Vanaf vier maanden mogen baby’s leren om te eten. Volgens het consultatie bureau en de meegekregen boekjes is het het beste om je kind als eerste groente te laten eten. Groente omdat het zich dan ontwikkelt als een echte alles eter. Zelf lijkt mij dit een beetje onzin, ik ben ooit begonnen met fruit en ik eet bijna alles. Op bruine- en witte bonen, bleekselderij, venkel, asperge, artisjok, rabarber, boerenkool, rode kool, spruiten, bieten en broccoli na, ben ik een echte alles eter. Alle groente op Hollandse wijze bereid, mits het geprakt is met aardappel en een groot stuk gehaktbal, overgoten met jus én gedoopt in appelmoes plus een stuk vlees ernaast vind ik heerlijk. Maar om mijn cholesterol en gezondheid een beetje op peil te houden ben ik meer van de buitenlandse (liefst Aziatische) keuken, dit terzijde.

Als moeder ontwikkel je fobieën. De ene naar de andere. Ze komen als paddenstoelen uit de grond. Eigenlijk was ik nooit bang voor iets. Nooit angstig. Ik durfde de hele wereld aan maar sinds ik moeder ben wordt ik regelmatig overvallen door paniek en angst. Fobieën waarvan ik zelfs niet eens het bestaan af wist zoals dromofobie, acrofobie, amaxofobie en gephyrofobie, maar echt, geloof mij ze bestaan. Je hebt zelfs een website waar je kunt kijken hoe jouw fobie heet www.angstlijst.nl en hoe je jezelf dus nog gekker kunt maken dan je al bent. Het bestaat, echt.

Ik ben nooit goed geweest in het aankopen van tweedehands spullen. Niet in de winkel, niet online. Laat ik voorop stellen dat ik sowieso een hekel heb aan zoeken en mijn ervaring leert dat je voor knappe tweedehands spullen heel goed en lang moet zoeken. Gek genoeg, de mensen die mij overhalen eens op marktplaats te gaan kijken beweren echter zelf nooit echt lang op zoek te gaan en ze hebben altijd geluk. Of heb ik altijd pech?

Benthe is wakker en ik haal haar uit bed om vervolgens te ontdekken dat ze zeiknat is. Voor de derde keer op rij is ze door haar luier heen gelekt en zit die arme schat, slaapzak en bed onder het plas. We gaan samen even douchen en maken ons klaar voor de rest van de dag. Terwijl ik mijn make-up aan het doen ben ligt Tess lekker te slapen en rommelt Benthe wat om mij heen. Als ik klaar ben zie ik tot grote schrik dat ze mijn laatste 2 zoogcompressen (dingen die eruit zien als koffiepads maar dan iets groter en die je in je BH stopt om al het lekkende melk op te vangen) in de wc pot heeft gegooid. Een regelrechte ramp aangezien mijn borsten melk lekken zodra Tess geluid maakt en laat Tess nou net de hele dag snurken van tevredenheid. Ik pak een maandverband, knip deze op maat en stop ze in mijn BH; voor de komende tijd ben ik in ieder geval even gered.

Namen bedenken voor je kind is voor de meeste aankomende ouders nogal een gedoetje. Waar moet je in hemelsnaam beginnen, koop je een boek met een miljoen namen erin en ga je die vervolgens echt allemaal overwegen? Ga je op internet zoeken? Hoe wordt je het met elkaar eens? En hoe weet je nou of je die naam over 20 jaar nog steeds leuk vind? Nou dat laatste weet je dus niet, uit onderzoek is gebleken dat meer dan 54% van de ouders achteraf spijt heeft van het kiezen van de naam. Meer dan de helft dus! Dit is bij mij zo blijven hangen dat wij uiterst goed hebben nagedacht over welke naam wij ons kind zouden gaan geven.