Namen bedenken, hoe verzin je het?

Namen bedenken voor je kind is voor de meeste aankomende ouders nogal een gedoetje. Waar moet je in hemelsnaam beginnen, koop je een boek met een miljoen namen erin en ga je die vervolgens echt allemaal overwegen? Ga je op internet zoeken? Hoe wordt je het met elkaar eens? En hoe weet je nou of je die naam over 20 jaar nog steeds leuk vind? Nou dat laatste weet je dus niet, uit onderzoek is gebleken dat meer dan 54% van de ouders achteraf spijt heeft van het kiezen van de naam. Meer dan de helft dus! Dit is bij mij zo blijven hangen dat wij uiterst goed hebben nagedacht over welke naam wij ons kind zouden gaan geven.

Tijdens mijn eerste zwangerschap las ik een goede tip in een tijdschrift. Je download de app babynamen, je selecteert voor beide geslachten (wij wisten niet of we een zoon of een dochter zouden krijgen) jouw favoriete namen en daarna ga je kijken welke namen overeenkomen (als er überhaupt iets overeenkomt) en daar kies je een naam uit. Bart en ik hadden, godzijdank, een aantal namen die overeenkwamen. Rond de kerst hadden we dan eindelijk een goede naam gevonden voor als het een meisje zou worden, een jongensnaam hadden we ook maar daar was ik, heel eerlijk gezegd, niet helemaal van overtuigd. Gelukkig werd op 5 januari onze dochter Benthe geboren.

Het bedenken van een naam tijdens mijn tweede zwangerschap vond ik even lastig als de eerste maar toen kreeg ik tijdens het concert van Adele (jazeker, IK was daar aanwezig!) een briljante ingeving. Je raad het al, mijn dochter gaat Adele heten! Ik was er heilig van overtuigd en vol enthousiasme maakte ik Bart, toen ik thuis kwam van het concert, midden in de nacht wakker over de fantastische naam. Als een stuiterbal, met extra dikke buik, sprong ik op het bed en Bart schrok zich dood, viel nog net niet flauw. Deze naam heb ik serieus tot het bittere eind volgehouden, zo geweldig vond ik hem. Onze dochter wordt een Adele, ik wist het gewoon zeker. Het is mooi, bijzonder en oke, misschien een heel klein beetje gek maar al snel genoeg zullen de mensen daar wel aan wennen dacht ik toen. Wie wil er nou niet vernoemd worden naar de beste zangers ter wereld? Helaas dacht Bart hier heel anders over.

Je kan wel zien wie in onze relatie de broek aan heeft en hoewel ook ik zeer dominant kan zijn ben ik het duidelijk niet. Het werd dus Tess, ook heel mooi maar iets gewoner. Toen mijn vriendinnen bij mij op kraamvisite kwamen en we onder het genot van een wijntje over de namen begonnen vroegen ze dus ook hoe wij erop zijn gekomen en of we het snel eens waren. Ik vertelde ze over Adele en ze schaterden het uit. De tranen gierden, ja ook bij mij, over ons gezicht van het lachen. Ik vind het nog steeds een hele leuke naam, maar blijkbaar kan het dus écht niet. Héél stiekem vind ik het toch jammer dat het niet Adele is geworden. Soms, als ik alleen ben met Tess, kan ik het niet laten om haar toch stiekem Adele te noemen, bijvoorbeeld als ik haar in bad doe: hè kleine Adelletje. Of als we in de auto zitten. Zodra ik trouwens de auto in stap begint Tess altijd te krijsen, ik zoek dan snel het album van Adele, of dit nu Adele 19, 21 of 25 is het maakt ons niet uit, alle albums zijn even mooi en alle liedjes zing ik snoeihard mee. Tess is ook gelijk stil en kreunt/knort tevreden mee op de achterbank . Dat is toch geweldig? Ook thuis als ik alleen ben met Tess zetten we Adele aan op de achtergrond en dan toch ben ik stiekem wel een heel klein beetje blij dat ik naar Bart geluisterd heb; Tess is toch wel echt een Tess.