Project 1: De oudste leren fietsen zonder zijwielen...

Gister vroeg mijn kleuter wanneer die weer naar school mocht en dat die er NU heen wilde. Het duurde zo lang. Dat is in elk geval een positief iets dat mijn kleuter graag naar school wil. na de vakantie naar groep 2. Wat gaat de tijd hard en wat wordt hij al groot.

Ondanks dat ml nog wel een burn out heeft en er dus veel op mijn schouders terecht komt gaat het nu super. Ik ben super druk, misschien nog wel drukker als hiervoor, maar het voelt gewoon rustiger. Ik heb het helemaal onder controle. Mijn baby is een lachebekkie sinds hij de Neocate voeding krijgt en ondanks dat hij op dit moment niet zoveel drinkt is het echt een vrolijk kind. Mijn dreumes loopt nu mee aan de handjes, dus kijk vol spanning uit naar het moment dat hij los gaat lopen. Mijn peuter en kleuter doen het samen ook super goed en zijn echt 2 handen op 1 buik, zowel qua ruzie als qua samen spelen ;). 

Toen onze oudste net geboren was, schreeuwde hij de hele dag de longen uit zijn lijf. Je kon zien dat hij pijn had, en was ontroostbaar. Hij had nog een aantal klachten, maar al met al 3 maand verder en vanalles "proberen" bij de kinderarts, kreeg ik eindelijk de keuze tussen andere voeding of opname in het zkh. Ik koos voor andere voeding, want mijn gevoel zei me dat het daaraan lag. Hij kreeg Neocate. Eindelijk een tevreden kind. Een hele wereld ging open en eindelijk hadden wij ook rust. 

Als het lente is merk je dat meteen. Het weer wordt mooier. Warmer en meer zon. De mensen zijn vriendelijker en zeggen gedag als je langs komt. Ikzelf heb dan ook altijd direct meer zin om dingen te doen en ben ook een stuk vrolijker.

Ik zal even in een notendop beschrijven hoe mijn andere bevallingen gingen, en daarna vertellen wat deze bevalling nu zo anders maakte.

Vond ik het ooit lastig om 1 of 2 kids te "overleven" in het drukke spitsuur tijd van koken, eten,  bad en bedtijd?! Dan zeg ik nu piece of cake. Nu doe ik dit alleen met 4 kids. Hoe ziet zo'n moment er dan uit? Ik zal afgelopen woensdag beschrijven, want dat was nog iets drukker dan anders rond etenstijd. Meestal heb ik namelijk geluk dat de baby zich niet meld voor een voeding onder etenstijd, maar afgelopen woensdag uiteraard net wel. Nu moet je weten dat die oudste 2 van mij van 2 en 4 op zich prima zelfstandig KUNNEN eten, maar dit gewoonweg niet doen of geen zin hebben of van tafel weglopen, dus ik moet ze soms een handje helpen als ik wil dat er nog IETS naar binnen gaat.

Maar omdat ik me de afgelopen maanden zo klote had gevoeld en de bevalling als hel had ervaren leek t me wel zinvol toch even met de verloskundige te babbelen. Ook omdat dit ons laatste wondertje is, dus we daar niet meer terug gaan komen was het wel even leuk om nog even extra afscheid te nemen.

Wat kan een mens toch veel troep verzamelen in de loop der jaren. Zeker met kinderen erbij.. Vorig jaar zijn we verhuisd, dus er staan ook nog een heleboel dozen op zolder die nog uitgezocht moeten worden.. Daarnaast was het huishouden tijdens mijn laatste zwangerschap behoorlijk verslonst, dus de troep stapelt zich op.. Nu zijn we dus lekker aan de slag gegaan om alles stukje bij beetje aan te pakken. Veel dingen lekker weggooien.. Wel balen dat we het overige afval nu zelf moeten wegbrengen.. en de papier en plastic container al bomvol zitten, dan kunnen we nog maar voor de helft verder..