Nacontrole bij de vk.. het einde!

Maar omdat ik me de afgelopen maanden zo klote had gevoeld en de bevalling als hel had ervaren leek t me wel zinvol toch even met de verloskundige te babbelen. Ook omdat dit ons laatste wondertje is, dus we daar niet meer terug gaan komen was het wel even leuk om nog even extra afscheid te nemen.

We hebben een goed gesprek gehad over hoe ik me voelde en dat het nu weer een heel stuk beter ging met de hulp die we hebben. En we hebben de bevalling nogmaals doorgenomen. En het is nu duidelijker geworden waarom de bevalling op dat moment zo tegenviel. Waarschijnlijk kwam het omdat ik me de maand ervoor al heel erg depressief voelde, mijn hele lichaam al in pijn was en op nog voor de bevalling moest beginnen en omdat ik met de verkeerde verwachtingen er in ging. De laatste 2 bevallingen eindigden allebei met persdrang in het zkh (om maar even kort en bondig te zijn en niet het hele verhaal te vertellen). Dus ik denk dat ik er diep van binnen gewoon vanuit ging dat het deze keer ook zo zou eindigen. Natuurlijk wil je niet met persdrang onderweg zijn en zorg je dat je op tijd belt en ook de vk wilde geen risico lopen dat we te laat zouden zijn, dus we waren nu al veel vroeger in het zkh waardoor ik alsnog 50 min ontsluiting in het zkh heb gehad (dat is alsnog heel erg snel/kort, maar tov de andere bevallingen een hele lange tijd in het zkh).. dus duurt het erg lang allemaal in je beleving. (Maar de bevallingsduur was net als bij de anderen 3-4 uur. Dus het was gewoon super snel. Ook schoot de baby er als een raket uit.. eerst gebeurde er niets en daarna ineens 2 persweeën direct achter elkaar en schoot de baby er zo uit.. dat is mentaal ook gewoon niet te bevatten, je lichaam heeft die tijd nodig om geestelijk voor te bereiden, dus ergens mistte die schakel. Maar al met al was het een goed gesprek en een mooie afsluiting.