Op de begrafenis van mijn moeder lieten we gouden hart ballonnen los omdat mijn moeder een goud hart heeft. Zien jullie het er ook in? 

In mijn vorige blog vertelde ik dat er ten alle tijden minstens 1 iemand bij mama op de kamer is. En dat we in de nacht om en om de wacht houden. Dat er steeds 1 iemand wakker is. Ook vertelde ik dat mama's nieren weer zijn begonnen met werken. En dat ze nu wel af en toe een bloeddruk konden meten wel nog steeds veel te laag maar er was iets te meten. Ik vertelde ook dat mama nog steeds kritiek was omdat er kans was op uitputting voor dat de antibiotica aanslaat. De eerste 24 uur waren voorbij en de antibiotica was nog niet aangeslagen. Als laatste vertelde ik ondanks dat we zondag nacht ( de eerste nacht) afscheid van mama hebben genomen. Mama het gelukkig zolang volhoud dat we nu alweer de derde nacht in gingen. 

In mijn vorige blog vertelde ik dat ze mijn moeder niet meer naar de IC wilde brengen en niet meer wilde helpen. En eigenlijk bij voorbaat al hadden afgeschreven. Ook vertelde ik dat wij die zondag nacht allemaal afscheid van haar hebben genomen. Wat super heftig en intens verdrietig was. Maar dat dit achteraf gelukkig niet nodig was. Want ze deed iedereen extreem verbazen en heeft die nacht gewoon gehaald. Ik vertelde als laatste dat ze ondanks dat wel nog steeds erg kritiek is. 

In mijn vorige blog vertelde ik dat ik in de afgelopen 5 dagen vanwege Luca's non stop gehuild ongeveer 9,5 uur had geslapen. Ik vertelde dat ik zondag nacht om 1 uur door mijn vader werd gebeld die vertelde dat mama kritiek is en in het ziekenhuis ligt. Ook vertelde ik dat wij met ze 3en in de nacht richting Breda hebben geracet. En de reden waarom mama opeens uit het niets zo kritiek was, Dit kwam omdat mijn moeder het masker voor haar slaap apneu op had hierin heeft overgegeven wat terug naar binnen is gekomen en nu een zware long ontsteking heeft en de arts er niet vanuit gaat dat mijn moeder deze nacht nog gaat halen. Ik sloot af met dat we op de spoed voor de deur stonden waar mijn moeder ligt maar niemand naar binnen durfde.

In mijn vorige blog vertelde ik. Dat ik de delen die er van mama niet meer zijn heel erg mis. De dingen die normaal zo gewoon leken. Ook het geen gesprek kunnen voeren en dat ze niks uit zichzelf verteld of vraagt. Ook dat ik tegen een depressie aan zat en binnenkort hulp zou gaan krijgen bij de verwerking van alles wat er tot nu toe is gebeurd. Ik vertelde dat mama een masker heeft gekregen voor haar slaap apneu. Omdat ze 46 stopt had veel meer dan iemand anders met slaap apneu. En dat we daarom voorlopig therapie hebben stilgezet. Omdat ze eerst veel bij moet slapen. En ik sloot af met dat we inmiddels in Februari 2023 zitten en mama deze zaterdag ziek was maar dat dit in de afgelopen tijd wel vaker gebeurde vanwege haar slechte weerstand.

In mijn vorige blog vertelde ik dat mama in de afgelopen tijd heel veel stappen had gemaakt en geen onbewuste momenten meer had. Ook vertelde ik dat bij mijn moeder af en toe het besef zelf in kikte en dat ze erg graag naar huis wilde maar dit helaas nog geen optie was ( vanwege de intensieve nodige zorg). Dat ze steeds meer op zichzelf begon te lijken. En dat ze ergens anders therapie zou gaan krijgen omdat hier erg nalatig gehandeld werd. ook kon je nog steeds geen gesprek met haar voeren en ik ging er niet vanuit dat dit ooit nog zou gaan gebeuren. En als laatste vertelde ik dat mama altijd zo moe en nooit uitgeslapen was dat we gingen kijken of ze slaap apneu had.

In mijn vorige blog vertelde ik veel stappen. Ik spring af en toe een paar grote stappen vooruit, Dit komt omdat ik langzaam naar het einde van mijn verhaal wil toewerken. En omdat ik de dingen opschrijf die ik graag zelf op papier wil hebben.

In mijn vorige blog vertelde ik dat mijn moeder voor een deel bij de bevalling was geweest, Voor zover ze bewustzijn had dan. En dat we toch een revalidatie centrum hebben weten te vinden eentje in Breda 2 uur rijden bij ons vandaan. Ook vertelde ik dat ik in mijn kraamweek te horen kreeg dat ik vanwege mama's infectie niet met de baby (Luca) op bezoek mag komen omdat dit voor pasgeborene nog wel gevaarlijk zou kunnen zijn.

In mijn vorige blog vertelde ik dat mama eindelijk van de beademing en zodoende dus ook van de IC af mocht. En dat ze nu buitenlevensgevaar was. Ook vertelde ik dat ze weer was terug geplaats naar de afdeling waar we zijn begonnen Cardiologie in Hoorn. Dat mama's bewustzijn er nog erg weinig was en dat ik zelf bijna moest bevallen ( Mijn bevallingverhaal en alles daarna vertel ik later nog een keer in een andere blog) . En dat we  bezig waren met een revalidatie centrum zoeken. Maar dat ze nergens werd geaccepteerd omdat ze te slecht was.