10 maanden geleden
De strijd van de sterkste vrouw die ik ken deel15
Het gevecht van mijn moeder tijdens mijn zwangerschap en erna
In mijn vorige blog vertelde ik dat er ten alle tijden minstens 1 iemand bij mama op de kamer is. En dat we in de nacht om en om de wacht houden. Dat er steeds 1 iemand wakker is. Ook vertelde ik dat mama's nieren weer zijn begonnen met werken. En dat ze nu wel af en toe een bloeddruk konden meten wel nog steeds veel te laag maar er was iets te meten. Ik vertelde ook dat mama nog steeds kritiek was omdat er kans was op uitputting voor dat de antibiotica aanslaat. De eerste 24 uur waren voorbij en de antibiotica was nog niet aangeslagen. Als laatste vertelde ik ondanks dat we zondag nacht ( de eerste nacht) afscheid van mama hebben genomen. Mama het gelukkig zolang volhoud dat we nu alweer de derde nacht in gingen.
Het is inmiddels alweer dinsdag op woensdag nacht. Papa en mijn 6 uur bij Thebe zijn voorbij dus wij rijden weer richting het ziekenhuis. Om het daar van mijn broertje en zus over te nemen. Hier horen we van mijn Broertje dat mama's nieren het nog steeds doen. Dat haar bloedruk tot nu toe elke keer te meten was wel nog steeds te laag maar er is geen een keer meer geweest dat hij niet te meten viel. En ook dat haar zuurstof weer van 12 naar 15( hoogst) is verhoogd omdat mijn moeder haar hartslag veel te hoog was. Mijn vader zegt ga maar liggen, Ik ga de eerste 3 uur slapen. Dat lukt nu gelukkig wel ondanks het geluid van mama's ademen dat je kan hoor dat ze het heel zwaar heeft en voor haar leven aan het vechten is. Brengt dit geluid mij nu de bevestiging dat zo lang ik dit hoor ze in ieder geval nog leeft. Ik word rond 6 uur wakker. Mijn vader heeft mij niet wakker gemaakt om het waken over te nemen en mij door laten slapen. Harstikke lief natuurlijk maar hij moet wel ook paar uurtjes slapen. Hij zegt blijft maar liggen, Rond 6 a half 7 zeg ik dat ik niet meer kan slapen in de hoop dat mijn vader nog even naar bed gaat. Dit doet hij gelukkig. Nu zit ik weer helemaal alleen naast mama.
Ondanks dat ik nu weer helemaal alleen ben. Kan ik nu wel zitten en zit ik een stuk rustiger ook omdat mama al zolang voor haar leven aan het vechten is dat ik nu minder bang ben dat er in deze tijd wat gebeurd. Tuurlijk ze is altijd nog kritiek maar er waren nu wat licht puntjes. In de afgelopen dagen zijn er wel al minimaal 3x morfine of slaappillen aangeboden. Maar ook dat hebben we nu al heel lang niet meer gehoord gelukkig! We zijn al wel bekend met dit ziekenhuis mama heeft er al een paar keer gelegen vanwege een infectie of bacterie dus dat ze niet echt lezen of luisteren weten we inmiddels wel. Al moet ik wel zeggen dat we echt super goed door de zusters zijn verzorgd ook wij! Inmiddels is iedereen weer wakker. De antibiotica is nog steeds niet aangeslagen helaas. Mama ligt op een afdeling waar je maar 2 dagen mocht liggen die zijn inmiddels voorbij. Omdat hun er nooit vanuit gingen dat mijn moeder nu nog zou leven. Dus er wordt ons verteld dat ze haar vandaag gaan over plaatsen naar een andere afdeling. Je hoort in de ondertoon dat ze bedoelen dat ze er nu eigenlijk al niet meer had moeten zijn. Toch hebben wij er al die tijd nog wel een beetje in geloofd
Nu lijkt het zoveel beter te gaan. Dat we het aandurven om er 2 even op en neer naar huis te laten gaan om wat spullen op te halen. 2 uur heen en 2 uur terug rijden. Ik en mijn broertje gaan. We hebben onze telefoons natuurlijk wel op geluid maar even goed zitten we wel rustig in de auto ondanks dat willen we ook niet te lang weg blijven dus zijn er maar heel even. En rijden dan weer terug.
Eenmaal terug horen wij dat mama's bloeddruk tot nu toe aldoor goed is geweest. Ze is van geen, van een veel te lage naar wel bloeddruk gegaan en dat helemaal zelf! Ook ademt ze het grootste deel van de tijd veel rustiger. Het enge geluid wordt daardoor minder. Toch heb ik nog wel een beetje mijn twijfels mama blijft nog steeds kritiek want de antibiotica is nog steeds niet aangeslagen. Mama ligt nu al zolang letterlijk kei en kei hard te vechten voor haar leven al 3 dagen. Nu zou ze het dan toch ook wel moeten halen. Daarnaast hebben we vorig jaar al een niet reanimeren verklaring vastgelegd omdat als we dat nu nog zouden doen er niks meer van mama overblijft. Het zal toch niet zo zijn dat op mijn 28ste en nog voor dat Luca 1 is mama er niet meer is. Mama moet ook eerst nog thuis komen ze zou eindelijk weer even naar huis toe komen. En ze moet daarna nog naar Amsterdam. Er komt een nieuwe zuster de elk half uurs controle doen. Omdat mama van afdeling is gewisseld en hun diensten ook zijn gewisseld ziet zij mama voor het eerst. Ik ben op dit moment alleen in de kamer ten alle tijden is er nog steeds minimaal 1 iemand in de kamer. Ze doet de controles, Haar bloedruk is nog steeds goed ze krijgt gewoon weer een goede bloeddruk! Zij geeft aan ja dat is goed en alle andere controles zijn ook goed maar ze is nog wel extreem kritiek. En normaal zullen ze dit maar een paar uur volhouden ik zeg tegen haar dat mama er al van af zondag nacht zo bij ligt waarop zei reageert oh wow! Dan houd ze het wel heel lang vol. Ik vind dit een beetje gek want ik ging er van uit dat ze dit wel ergens gelezen had hier had ze nog geen tijd voor gehad. Een half uur later komt een ander de controles doen. En 1 uur later komen zij met zijn 2 terug opnieuw voor de controles ze geeft aan dat ze het dossier nu wel heeft gelezen en jeetje wat jullie moeder allemaal al heeft doorstaan het is wel een bizar sterkte vrouw. Als nu alle controles weer goed zijn wil ik hem toch weer van 15 naar 12 proberen te zetten. Opnieuw zijn alle controles goed mijn moeders bloeddruk en hartslag is goed. Dus hij gaat weer van 15 naar 12 mama ademt met 12 ook nog steeds rustig.
De rest van de dag zijn alle controles goed haar bloedruk blijft goed en haar hartslag gaat met 12 nu ook niet meer omhoog dus hij kan op 12 blijven staan. Ondanks dat de antibiotica nog steeds niet aan slaat lijkt het met mama wel steeds de betere kant op te gaan. Mijn vader geeft aan dat als het met mama zo door blijft gaan er morgen misschien wel 2 naar huis kunnen. We maken ons klaar voor een nieuwe nacht we besluiten deze nacht nog wel te waken. Mijn vader zegt als de nacht ook goed gaat dan kunnen er morgen wel 2 naar huis want dan kan degene die hier is ook gewoon gaan slapen. Ik en papa gaan weer eerst richting Thebe de wekker staat weer voor over 6 uur. Hierna rijden we weer richting het ziekenhuis waar wij van mijn broertje horen dat tot nu toe de nacht ook goed is gegaan. Mama haar zuurstof staat nog steeds op 12 ze ademt rustig haar bloedruk en hartslag waren nog steeds goed en de rest van de controles waren ook goed. Mijn vader zegt weer ga jij maar eerst liggen maar omdat hij mij de vorige keer niet heeft wakker gemaakt heb ik nu een wekker gezet want hem 2 nachten bijna niet laten slapen kan natuurlijk niet. ( ik heb dit bijna 1 week gedaan en weet daarom dat dat niet slim is). De 3 uur zijn voorbij mijn wekker gaat af. Toch staat mijn vader erop dat ik blijf liggen en veder ga slapen. Hij geeft aan dat alles met mama nu nog steeds goed gaat alle controles goed zijn en als het zo door blijft gaan hij straks misschien ook wel even ze ogen dicht doet. Ik ben veel te moe en slaap binnen 2 minuten weer.
Het is rond 7 uur ik wordt weer wakker mijn vader wilt nog steeds niet naar bed hij verteld mij dat alle controles net zijn geweest en dat alles nog steeds goed was. Ik val even later weer in slaap het is rond half 8 ik hoor iets op de achtergrond. Opnieuw de controles natuurlijk van elk half uur. Tot dat ik goed luister ik spring uit het bed en roep NEE! Nee!. Waarop mijn vader antwoord ja ik roep Nee mijn vader antwoord weer met ja. Er was niks meer te meten hij kreeg nergens meer een reactie op tijdens de controle. Om 7 uur waren alle controles nog goed en om half 8 niks meer.. Zoveel strijden gewonnen maar de laatste moest u verliezen. Mama is overleden.
Hij verteld ons dat hij even een arts er bij gaat halen maar het was voor ons al duidelijk mijn vader heeft ondertussen mijn broertje en zus al gebeld. De arts is er inmiddels en condoleert ons. 23 Februari 2023 mama is overleden. Omdat zoveel mensen er voor ons zijn geweest langs geweest, Kaartjes geschreven , Gebeld en hebben mee geleefd lopen wij naar beneden naar buiten zodat papa de belangrijkste op de hoogte kan stellen. Ik loop naar buiten en hoor de vogels fluiten dit voelt zo raar de wereld gaat door met draaien terwijl die van mij net gestopt is met draaien. Weet je nog een aantal blogs geleden 1 Maart 2022 dat mama wakker werd? 1 Maart 2023 is mama begraven. gevochten voor het leven maar het werd u niet gegeven..
Lieve mama Ik ben u dankbaar, Ik heb veel van u geleerd U stond altijd voor me klaar, En wat er ook gebeurde ik kon altijd naar u toe. Ik hoefde niet veel te zeggen want u wist hoe ik mij voelde. Met een blik was er genoeg gezegd. Ik dank u voor de liefde Ik dank u voor u ongelofelijke kracht. Mama ik dank je voor alles wat je hebt gedaan voor mij. Bedankt voor al u lieve woorden. Bedankt voor u onvoorwaardelijke steun. Bedankt voor al u goede zorgen. U was de rots waar ik op leunde. Bedankt voor het vertrouwen en die liefde die je gaf. U was de allerliefste moeder die er was. Als ik mijn moeder van te voren zelf had mogen uitkiezen had ik 1000000x opnieuw voor u gekozen. Ik zou nog zoveel meer willen zeggen maar ik geloof dat u dat wel zou weten. Alles is toch te weinig en elk woord dat ik niet heb gezegd schiet straks toch te kort. Er is 1 ding dat u wel moet weten en dat is dat ik heel veel van u hou. Uit het oog maar nooit uit het hart. Dag aller liefste mama