Zwangerschap met HG
Mijn eerste zwangerschap
Ik ben op het moment voor de 4de week opnieuw terug in het ziekenhuis. Ik was hier gister nog ik heb alleen thuis geslapen. Naja geslapen dat ging niet echt door al het overgeven. Inmiddels geef ik al zolang over en houd ik al zo lang niks binnen dat er steeds meer kracht achter komt waardoor er een addertje achter me oog is geknapt. Ik kom voor het eerst op een 1 persoons kamer te liggen mijn infuus zit er nog in. Ik heb hem vannacht thuis wel een paar keer gevoeld. de verpleegster probeert mij er vocht en antibiotica door te geven. Ik begin te schreeuwen wat doet dat ongelooflijk veel zeer. Ze kijkt naar mijn infuus en zegt dat hij inderdaad zwaar ontstoken is. Vervolgens probeert ze hem door te spoelen ik begin weer te gillen. Dit werkt zo niet ze vertelt me dat een ontstoken infuus inderdaad erg veel pijn doet . Door spoelen is niet gelukt dus hij moet er toch uit en er moet een nieuwe in. Iets waar ik juist erg tegen op zag. Omdat door alle Uitdroging het prikken steeds moeilijker gaat. Ik ben gister nog 3 keer geprikt voor dat het lukte. Ook vandaag opnieuw na 3 pogingen is het nog niet gelukt. Daarom word er geregeld dat ik mij straks op de verkoeverkamer kan laten prikken. Na 4 weken meer dan 10 tallen keren per dag overgeven. Word het toch wel een beetje veel. En continue die hevige misselijkheid die er 24/7 is. Je wilt zo graag maar kan niks en ligt daar maar op bed. alle mogelijke medicatie heb je gekregen maar niks werkt. Elk slokje water blijft er uitkomen. Dit is mentaal ook niet me beste dag. In de afgelopen week hebben ik mijn neefje en broertje in het ziekenhuis gelegen. Mijn neefje eigenlijk om bijna dezelfde reden als ik, Hij wilde niks meer eten of drinken alleen was hiervan de oorzaak niet bekend. Mijn broertje is met een ambulance heen gebracht omdat hij een zware longontsteking had. Ik had een vakantie geboekt die kwam steeds dichterbij die ging hem voor mij natuurlijk niet meer worden. Helaas had ik dit keer geen verzekering genomen dus was ik dat geld ook kwijt. Ik werk voor mezelf maar omdat ik al een aantal weken niks kan dan plat op bed liggen waren er ook bijna geen inkomsten meer. Op diezelfde dag dat ik in het ziekenhuis lig krijg ik thuis brieven ze hadden fouten gemaakt met de huur en zorg toeslag. wat betekende dat ik 1000den euro's terug mocht gaan betalen. Er was nog iets waar ze in het ziekenhuis naar moesten kijken. In 2015 heb ik een bloedprop in mijn hoofd gehad. En er moest worden gekeken nu ik zwanger was of er voorzorgsmaatregelingen moesten worden getroffen. Uiteindelijk was het resultaat dat ik tijdens mijn zwangerschap bloedverdunners moest gaan gebruiken. Helaas kan dit alleen door middel van mezelf prikken iets waar ik erg tegenop zag na de ervaringen van de afgelopen weken. Ik moet vanaf nu elke dag in me buik of been gaan prikken en dat tot 6 weken na de bevalling. Ik wordt met een rolstoel opgehaald om een nieuw infuus te laten prikken in de verkoeverkamer. De vrouw die mij moet prikken mij net 2 min geleden voor het eerst ziet. Geen woord met me gewisseld heeft en veder van niks afweet. Zoals ik al zij was dit niet me beste dag. Vraagt aan mij en jij bent zwanger? Ik zeg ja, ze zegt ja dan mag je wel wat sterker voor jezelf worden hoor. Ze prikt een nieuw infuus ook deze kon er na 1 uur weer uit want hij was opnieuw ontstoken
We zijn inmiddels heel wat weken veder. Ik ben nog steeds elke seconden super misselijk. Maar het overgeven begint af te nemen en ik kan weer wat binnen houden. Van de een op de andere dag is het overgeven eindelijk! gelukkig gestopt. De zware misselijkheid helaas niet. Deze misselijkheid is zo hevig dat als ik plat lig hier nog steeds enorme last van heb. Die is er dus ook 9 maanden non stop geweest. Nu ik mijn bevalling en zwangerschap achter de rug heb. Kijk ik met een hel terug op de zwangerschap maar ondanks een 7 uur durende Weeën storm en extreem veel bloed verlies. En 4 zakken van anderhalve liter overgeven gelukkig wel positief terug op de bevalling. Ik zou nog liever elke dag wakker wakker worden en opnieuw moeten bevallen. Dan mij ooit nog 1 dag zo moeten voelen als ik mijn hele zwangerschap heb gevoeld. Ik zou een bevalling dus graag nog een keer mee maken maar een zwangerschap niet. Vandaar dat ik hier over ook een poll op mijn pagina heb gezet
HappySunshine
Voor mij is de laatste zwangerschap al weer 12 jaar geleden inmiddels. Het was gelukkig voor mijn tweede kindje, want anders weet ik niet of ik ooit nog een zwangerschap aan zou durven. Ik had bij mijn jongste dus een HG-zwangerschap. Ik kon alleen maar in stilte in bed in het donker liggen en van week 6 tot en met 22 deed ik niks anders dan constant overgeven. Ik kreeg niks meer mee van het gezinsleven. Ik kon niet meer werken. Kon ternauwernood een ziekenhuisopname voorkomen. Leefde op komkommers en meloenen. Heb tijdens een overgeefsessie zelfs geroepen dat het voor mij zo niet hoeft. En dat terwijl ik middels ICSI zwanger ben geworden! Ik vind het knap dat vrouwen na een HG-zwangerschap een nieuwe zwangerschap aandurven. Ik heb na die zwangerschap nog jaren last gehad van mijn maag, dus gauw misselijk zijn en overgeven.
Patricia1234321
Ja precies zo als je zegt ik heb namelijk een hele grote wens voor nog een kindje maar mijn vorige helse zwangerschap houd mij tegen. Het feit dat het al 12 jaar geleden voor je is en je het nog zo goed weet laat natuurlijk ook gelijk zien hoe heftig het kan zijn. Bij mij was het vab week 4 tot 20 maar helaas wel meerdere ziekenhuis opbames omdat het in die tijd mega druk was moest je eigenlijk in de nacht nasr huis maar ik mocht dit de eerste week niet. Tot ik er op stond 1 nacht thuis te slapen na 1 week. Was ik de volgende ochtend alweer terug. Ook dat herken ik van haal het er dan maar uit ik snap je helemaal echt wil je het natuurlijk niet maar je denkt als ik mijzelf dan weer even 5 minuten iets beter kan voelen. HG heeft gewoon zo'n grote impact dat je dat alleen weet als je het zelf hebt ervaren heel vervelend dat jij dit ook hebt moeten mee maken. Ja vreselijk dat je niks meer mee krijgsman je gezins leven. Ook iets wat mij tegen houd nu heb ik er al 1 lopen ben zo bang dat ik dan weer niks meer kan en groot deel mis. Daarnaast is degene die toen de tijd mijn grote support was mijn moeder inmiddels overleden. Heel vervelend dat je er nog zo lang last van heb gehouden