In de afgelopen blogs hebben jullie mijn beide bevallingsverhalen kunnen lezen. Ik begrijp dat elke bevalling, elke vrouw, elke situatie en elk gevoel anders is, maar een keer een positieve ervaring met een thuisbevalling en minder prettig met mijn medische ziekenhuis bevalling is mogelijk een geruststelling voor andere zwangere vrouwen die voor een keuze komen te staan... medisch is geen keuze, maar een ziekenhuis bevalling wel. Ik heb hier geen ervaring mee dus ik kan het niet beoordelen, maar de reden: je hebt alles bij de hand snap ik wel, Al is het zogauw er iets niet goed lijkt te gaan je toch vertrekt en het dus toch bij de hand hebt... alle slechte verhalen die je hoort over ik had het niet overleeft als ik thuis bevallen was etc komt natuurlijk soms voor, maar bij inleidingen zijn ook vaak problemen en daar hoor je niets van. Het lijkt soms wel een taboe te zijn...

Ze voelt aan mijn buik en ze is nog niet ingedaald.. Ze vraagt of ze inwendig mag voelen om de situatie goed te kunnen beoordelen. Dan blijkt dat ik 3 cm ontsluiting heb en dat ze goed ligt om thuis te mogen blijven. Niet ingedaald, maar wel voor de uitgang.. met haar hoofd!! De weeën beginnen langzaam door te zetten.

Mijn 2e zwangerschap verliep vrij goed, maar anders. Onze dame zorgde voor een instabiele ligging. Ik had er nog nooit van gehoord, maar ze draaide dagelijks van dwars, stuit, hoofdligging weer naar dwars..

Na 30 minuten komt de vk, ik word over genomen door een ander vk want het is druk. Ik wordt gecheckt en heb 6 cm ontsluiting. Onze zoon was nog steeds niet volledig ingedaald dus ik moet op mijn linkerzijde gaan liggen..  Ik kom in een weeenstorm terecht en kan ze nauwelijks liggend opvangen, maar zitten mag niet meer. ik flip hem in mijn hoofd, maar ik blijf kalm hummen. Ze blijven met de sensoren schuiven tot ze weer een hartslag zien. Mijn man moet met een pen streepjes op de ctg zetten bij het begin en eind van een wee, ik moet dit aangeven.. Ik denk dat iedereen met een ervaring van een weeenenstorm wel snapt dat ik niet meer veel kon aangeven.. na 45 minuten mag mijn man naast me komen zitten om me te steunen en zo'n 15 minuten daarna had ik 8 cm bij inwendig onderzoek en het ging prima, dus ze vertrokken van de kamer.. na 5 minuten zeg ik mijn man dat ik moet persen. Er moet NU iemand komen! Hij heeft op het belletje gedrukt, en zo'n 2 minuten daarna heb ik hem beveelt (Ja, de duivel nam het over) dat hij de gang op moest om iemand te roepen want hij kwam er NU uit.

Er is veel discussie maar ook taboe over de plaats van bevallen.. Ik wil jullie meenemen naar mijn ervaringen om t laten zien dat er ook een andere kant van een verhaal is... Ik begrijp zeker dat iedere bevalling, kijk en ervaring anders is!