Medische bevalling vs thuisbevalling (2)

Na 30 minuten komt de vk, ik word over genomen door een ander vk want het is druk. Ik wordt gecheckt en heb 6 cm ontsluiting. Onze zoon was nog steeds niet volledig ingedaald dus ik moet op mijn linkerzijde gaan liggen..  Ik kom in een weeenstorm terecht en kan ze nauwelijks liggend opvangen, maar zitten mag niet meer. ik flip hem in mijn hoofd, maar ik blijf kalm hummen. Ze blijven met de sensoren schuiven tot ze weer een hartslag zien. Mijn man moet met een pen streepjes op de ctg zetten bij het begin en eind van een wee, ik moet dit aangeven.. Ik denk dat iedereen met een ervaring van een weeenenstorm wel snapt dat ik niet meer veel kon aangeven.. na 45 minuten mag mijn man naast me komen zitten om me te steunen en zo'n 15 minuten daarna had ik 8 cm bij inwendig onderzoek en het ging prima, dus ze vertrokken van de kamer.. na 5 minuten zeg ik mijn man dat ik moet persen. Er moet NU iemand komen! Hij heeft op het belletje gedrukt, en zo'n 2 minuten daarna heb ik hem beveelt (Ja, de duivel nam het over) dat hij de gang op moest om iemand te roepen want hij kwam er NU uit.

Het duurde nog enkele minuten voor hij terug was en gauw genoeg stond er iemand aan bed. 9,5 cm (er zat nog een klein randje, dus niet persen) Ik mocht op mijn rug gaan liggen en direct was de hartslag weg op de monitor, hij kreeg hem met de sensor niet gevonden. Mijn man moest de telefoon aangeven en 1 minuut erna stonden er 5 of 6 mensen extra op de kamer. Ook met de handdoppler kregen ze hem niet gevonden, dus ik moest/mocht gaan persen, want er zat haast achter. Ze hadden geen idee wat ons zoontje er nog van vond.

Ze pakken mijn benen op en duwen die richting mijn schouders. Mijn man flipt en legt ondanks alles kalm uit dat die positie niet mag omdat de kans groot is dat ze zo een heup uit de kom duwen.. Dit stond ook zo vermeld in mijn geboorteplan wat ze al 7 uur hadden kunnen bestuderen.. (zo ook een morfineallergie en als reactie op narcoses krijg ik hartritmestoornissen) dus been in 1 beugel en de ander tegen de zij van een verpleegkundige en persen maar.

Ze waren de spullen om in te knippen al klaar aan het leggen, maar na 8 minuten persen kwam ons zoontje gezond en wel ter wereld geschoten, letterlijk geschoten. Door de kracht van het persen en de hand van de verloskundige die iets hielp is er een subtotaalruptuur ontstaan. Onze zoon werd halverwege tegengehouden want hij had de navelstreng 2x om zijn nekje..  een apgar van 9/10/10 dus we hoefde ons geen zorgen te maken..

De placenta kwam 6 minuten later. Een verdovingsprik voor het hechten, maar deze werkte niet.. daarna nog 2 maar ook deze werkte allebei helaas niet. Dit was wellicht nog het meest pijnlijke van de hele bevalling..

Na mijn bevalling hebben ze intern overleg gehad omdat een paar dingen nooit hadden mogen gebeuren. Verder bleek de laatste vk en het team ook niet op de hoogte van mijn morfineallergie en reactie die ik krijg op narcoses. Gelukkig is het niet van toepassing geweest, maar toch wel een erg belangrijk detail.. 

2 uurtjes na de bevalling werd ik naar huis gestuurd met een hele hoge bloeddruk en ik had nog niet geplast.. als ik savonds laat nog niet geplast had moest ik maar terug komen.. het was druk........

Helaas heb ik na de bevalling bijna 5 maanden last gehad van mijn bovenbeen vanwege de bevalhouding. 2,5 jaar later heb ik nog steeds last van het litteken en bij gemeenschap scheur ik vaak licht in.. 

Tot zover mijn eerste bevalling..