Medische bevalling vs thuisbevalling (4)

Ze voelt aan mijn buik en ze is nog niet ingedaald.. Ze vraagt of ze inwendig mag voelen om de situatie goed te kunnen beoordelen. Dan blijkt dat ik 3 cm ontsluiting heb en dat ze goed ligt om thuis te mogen blijven. Niet ingedaald, maar wel voor de uitgang.. met haar hoofd!! De weeën beginnen langzaam door te zetten.

Om 7.30 gaat ze en ze geeft aan 9.30 terug te komen. Als reactie zeg ik dan pas?? Geen idee waar dat vandaan kwam, maar ze besluit om 8.30 even te komen checken.

Mijn moeder komt mijn zoontje ophalen om 8.15 en ik blijf timen en puffen. 

In 8.30 komt de vk en vraagt hoe het gaat en waarom ik time. Ik geef aan dat het in het ziekenhuis zo belangrijk was dus maar bleef doen. Ik mocht hier mee stoppen want ze zag zo ook wel dat het serieus aan de gang was. Wat een rust.

Ik heb 5 cm en moet gaan beslissen of ik thuis of in het ziekenhuis wil bevallen. Ik zou graag thuis willen, maar na alles wat er de vorige bevalling gebeurt is durf ik eigenlijk niet, maar het autoritje, ik zou niet weten hoe....

De situatie leent zich voor een thuisbevalling. De ontsluiting vordert, ons meisje doet het goed, ik kan de weeën nog goed opvangen al weet ik op dat moment niet hoe lang ik dit vol kan/moet houden. Het is veel heftiger deze keer. De vk heeft de kennis, alle benodigdheden (ook zuurstof etc voor als er iets zou zijn), de kraamhulp komt assisteren en als er iets niet goed lijkt gaan of het vordert niet dan gaan we alsnog naar het ziekenhuis, maar ik moet er een goed gevoel bij hebben want dat vind ze het allerbelangrijkste. Ze kan me niet beloven dat we niet alsnog moeten, maar ze heeft me vertrouwen gegeven. In mezelf, mijn lichaam en haar kunde. Ik blijf thuis!!

Ze gaat de spullen klaar zetten en om 9.10 belt ze het kraambureau voor assistentie vanwege 5 cm ontsluiting. Wanneer ze ophangt geef ik aan een lichte drang te voelen. Het is nog niet zo ver, maar een begin. Waarschijnlijk indalingsweeen/pijn, maar we gaan naar boven even kijken, terwijl ik naar boven wil krijg ik een paar heftige weeën snel achter elkaar. Ze beveelt na de volgende wee zo snel ik kan de trap op te gaan. Ik ga op bed liggen en heb 9 cm ontsluiting. Omdat ze nog steeds hoog ligt mag ik bij de volgende wee voorzichtig mee gaan persen. Ook daar komt mijn vorige bevalling in gedachte en ik druk zachtjes. De vk voelt dit en moedigt me aan om even wat harder te persen. Gewoon voluit, ze houdt haar tegen en wil even kijken wat ik kan. 

Ik merk dat ik niet zo prettig lig. Mag ik.....(de wee komt en ik krijg er geen woord meer uit) wanneer de wee bijna voorbij is kijkt de vk me strak aan. Hee, wat mag je? Zogauw je weer kan  praten vertel! Mijn vraag:  Mag ik omdraaien?? Ja natuurlijk. Op handen en knieeen kan ik veel beter alles opvangen, maar persen lukt niet merk ik direct. Ze geeft me het advies om de zij te proberen en anders kunnen we nog gaan staan of we zien wel wat prettig is.. in gedachte schiet de pijn van destijds door mijn hoofd toen ik op mijn zij moest, maar ik volgende haar advies.

Met de 2e wee op mijn zij werd het hoofdje geboren, wat een onbeschrijfelijk gevoel. Tuurlijk was het niet pijnloos , maar wat een wonder. De wee daarna kwam ze helemaal ter wereld om 9.36 uur. Je kindje geboren voelen worden, dat is de vorige keer niet gebeurt.

Om 9.40 staat de kraamhulp aan de deur. Ze heeft het helaas niet gered. De placenta komt met 1 wee (zonder medicatie, want omdat de vk alleen was, was hier geen tijd voor..) 

Ik heb geen scheur of zoiets opgelopen, met ons beide gaat het goed en ik hoef niet naar het ziekenhuis. Het was perfect en ik gun iedereen zo'n fijne ervaring.  

ons gezin is compleet.