Ik geef het grif toe. Ik ben een fantasy- en sciencefictionfan. Een geek! Een fervente ook nog. Ik ben dol op alles wat te maken heeft met Lord of the Rings, Harry Potter, Doctor Who, Marvel, the Hunger Games en ga zo maar door. En voor er gevraagd word of ik Twilight dan ook leuk vind... Neh, ik heb me er domweg gewoon nog niet aan gewaagd. Vampiers zijn weer niet zo mijn ding. Give me a Weeping Angel any day, maar films met als hoofdmoot dramatische vampieren maak je mij niet blij mee.

Vorig jaar, toen ik nog zwanger was van onze madam, schreef ik de blog: Het begin van mijn draagverslaving: http://www.mamaplaats.nl/blog/het-begin-van-mijn-draagverslaving Dat was inderdaad het begin, want inmiddels is madam 5 maanden oud en heb ik een leuke stash weten te bemachtigen, bestaande uit twee ringslings, één maat 4, één maat 5, drie maat 6 en één maat 7. De maat 5 gaat nog geconverteerd worden naar een onbag en ringsling! Momenteel mis er nu twee doeken uit mijn stash, eentje is logeren bij vrienden en een ringsling had ik op reis gestuurd om hem hopelijk zachter terug te krijgen! Aankomende maandag gaat een van mijn andere doeken uit logeren bij een mama van school die benieuwd was hoe dat is in vergelijking met haar rekbare doek.

Ik zit dit te typen terwijl ik mijn kleine meisje van ruim 4 maandjes in de draagdoek op mijn buik heb. Mijn lieve meisje is geveld door vermoedelijk het RS-virus, maar ze doet het gelukkig nog goed genoeg om het thuis uit te kunnen zieken. En zoals ieder ziek kindje heeft ze veel behoefte eraan om dicht bij je te zijn en wat is er nu fijner dan om haar lekker dicht bij je te hebben in de draagdoek? 

Ik ben sowieso helemaal fan van mijn draagdoeken. Het is zo fijn om mijn meisje zo dicht bij me te kunnen hebben, haar adem te horen, haar geluidjes te horen, te luisteren naar het gesabbel op haar duimpje. Vanaf dat ze geboren is, heb ik haar al veel gedragen. En toen ze met 11 dagen oud in het ziekenhuis belandde met streptokokken, was ik alleen maar meer blij dat ik een draagdoek heb. Juist op die momenten dat ze mama het hardst nodig had, heb ik haar bij me kunnen nemen in de geborgenheid van mijn doek. Zo raakt ons meisje helemaal veilig en vertrouwd gehecht aan ons.

Als het goed is, ben je ermee opgegroeid, etiquette. Ik hoor zo vaak verhalen van kinderen die zich altijd compleet misdragen, geen u meer zeggen en onbeleefd wezen. Maar hey, als ze dat niet geleerd wordt, hoe zouden ze het dan goed moeten doen?

Er bestaan zoveel verschillende soorten ouders. De een is thuisblijfmoeder of -vader, de ander een werkende papa of mama. De een loopt liever achter een kinderwagen, terwijl de ander zijn of haar kleintje dicht bij zich draagt in een draagdoek of -zak. Borst- of flesvoeding, wasbare of wegwerpluiers. Iedereen maakt een eigen keuze voor waar ze zich het lekkerst bij voelen.

16 was ik toen ik onverwachts al mama werd. Ik heb me vol gezet in het goed op laten groeien van mijn kleine man en nu bijna 7 jaar later sinds hem, zijn we nog twee kinderen rijker. Een knul van 4 jaar oud en een meisje dat we afgelopen oktober in ons leven verwelkomd hebben.

Ik ben draagverslaafd. Ja, ik geef het grif toe. Mensen worden soms wel eens knetter van mijn enthousiasme op Facebook, maar hey, wat is er nou niet leuk aan? De wandelwagen staat zelfs te verstoffen in de schuur. Ik heb hem nog geen enkele keer gebruikt en Lorièn is inmiddels al drie maandjes oud.

Je zwangerschap.. Een van de meest bijzondere tijden in je leven! Wanneer het dan (eindelijk) gelukt is om zwanger te raken, staat je hele wereld op zijn kop. De euforie overheerst!