Zwangerschap, een (on)handigheid

Je zwangerschap.. Een van de meest bijzondere tijden in je leven! Wanneer het dan (eindelijk) gelukt is om zwanger te raken, staat je hele wereld op zijn kop. De euforie overheerst!

Maar, eigenlijk is je zwangerschap wel mooi een tijd van tegenovergesteldheid..

Daar waar je je in het begin van je zwangerschap eigenlijk supergeweldig wilt voelen (Yes! Ik ben zwanger!), slaan al heel snel de horrormonen toe. Misselijkheid, vermoeidheid, om maar niet te spreken van de onrustige huid die je krijgt. Je borsten zijn minstens een cupmaat verdubbeld en ook al vind je partner dat he-le-maal niet erg, die mag er niet aankomen, want ze zijn 'gevoeoeoeoeoelig!!' Je wilt er wel fantastisch uitzien en stralen dat je zwanger bent, maar je lichaam laat het je compleet niet toe. Nee, je voelt je je juist veel slechter! Het algehele vaatdoekgevoel triomfeert in die eerste twaalf weken...

En dan passeer je die magische twaalf weken grens. Men zegt dat je je vaak veel beter gaat voelen en vaak is dat inderdaad wel het geval. Je buik begint te groeien, vaak weten de mensen in je omgeving het dat je nu zwanger bent, dus je kunt je heerlijke nieuws met iedereen delen! En veel dames die voor het eerst zwanger zijn, maken voor het eerst kennis met de zogeheten 'bemoeimentaliteit'. Mensen die je ongevraagd adviezen willen geven en helaas, dit is iets wat lang zal blijven, zelfs na je bevalling. Zelfs dan juist zul je overspoeld worden daarmee. Met een volgende zwangerschap nemen die adviezen drastisch af, omdat je er gelukkig je weg allang in hebt gevonden en het niet je eerste keer is, maar tot die tijd...

De kwaaltjes nemen ook vaak af na de twaalf weken, maar soms heb je gewoon pech en gebeurd dat juist niet. Dan blijft bijvoorbeeld de vermoeidheid hangen en kun je nog met luciferhoutjes onder je oogleden door blijven jakkeren, want tja, het gewone leven gaat gewoon door! En die door hormonen geplaagde nachtmerries doen je ook niet veel goed voor je nachtrust. Waarom droomde ik dat we rond fietsten op roze fietsen op de vlucht voor een luiermonster?

En zo tegen het einde van de zwangerschap begint het allemaal weer wat zwaarder te worden. Je buik zit je met alles in de weg, die leuke sneakers liggen al weken aan de kant, want helaas, je bent geen slangenmens om nog een fatsoenlijke knoop in die veters te kunnen leggen. En als je pech hebt, houden je voetjes ook nog vocht vast waardoor je het gevoel krijgt dat je rondloopt met geschoren Hobbit-pootjes. Vanaf het moment dat die kleine dan (eindelijk?) is ingedaald, wordt fietsen ook een crime. Zie maar eens rond te karren met het gevoel dat er constant iets tussen je benen zit wat je benen mijlenver uit mekaar werpt!

En wáárom heeft de natuur verzonnen dat het ingenieus is dat moeders op het laatst last krijgt van nesteldrang? Had ze niet beter een soort hormoon kunnen afscheiden zodat haar omgeving last krijgt van nesteldrang in plaats van zij? Want schoonmaken en poetsen met een skippybal van voren is allesbehalve comfortabel om nog maar te zwijgen over het feit dat wanneer je onder het bed wilt duiken om alle stofjes op te ruimen, dat dat vrijwel niet gaat, omdat je al schuivend op je rug onder het bed wilt geraken, maar halverwege klem komt te zitten? Nee, dat bed stond nog niet op klossen...

Als je jezelf bekijkt in de spiegel zie je die prachtig mooie buik waar een prachtig minimensje in groeit. Prachtig? Als je geluk hebt wel, maar als je net als ik de trotse eigenaar bent van een complete zebraprint zou je zeggen dat je zo in de dierentuin kan gaan staan zonder dat het een hond opvalt. Ondanks dat je er trots op bent dat dat de herinneringen zijn aan dat mooie wonder wat bij je groeit, zul je nooit meer kennis mogen maken met je ooit zo strakke, ongerepte buik.

En als je weer eens voor de zoveelste nacht op een rij je draai niet kunt vinden en je je weer eens log omdraait, snap je ook maar niet waarom je partner je maar mooi blijft vinden? Je hebt het gevoel lomp en dik te zijn, afgeragd en onder invloed van Rennies. Je waggelt als Moeder de Gans de resterende dagen door en met een beetje geluk lek je zelfs al door je BH midden in de nacht en moet je al met van die supersexy koffiepads gaan slapen. Hoezo aantrekkelijk?

Zwangerschap, een van de meest bijzondere tijden in je leven, maar wie vindt dat zwangeren geen recht van klagen mogen hebben, juist ómdat zij zwanger zijn, die mag zich even in een hoekje gaan staan schamen. Want niemand heeft gezegd dat het een peulenschil zou zijn. En já, je mag allang blij zijn dat het gelukt is om zwanger te raken, maar dan nog? Wat veel zwangeren overkomt, de tijd dat ze zich geweldig willen voelen en dat dat vaak niet gaat door alle kwalen en ongemakken, wordt vaak over het hoofd gezien en de gevoelens worden onder het matje geschoven.

Gelukkig vinden veel zwangeren wel steun bij mekaar en kunnen ze hun kwalen delen zowel in real life als via het internet.

Zwanger zijn, een voorrecht doortrokken van tegenovergesteldheid. Ach, gelukkig is het niet permanent en zijn we veel van die kwalen gauw vergeten zodra we dat wurmpie voor het eerst in onze armen mogen sluiten.