Ziek tgv Zwangerschap
Al 2 jaar thuis en iedereen ziet het. Behalve de Nederlandse wetgeving.
Ik zal beginnen bij het begin.
Ik zal beginnen bij het begin.
De hele dag heb ik al een beetje raar gevoel. Alsof er iets rommelt in me. Tegen de avond beseffen we dat het toch echt weeën zijn. Wat een blijdschap! Het zal niet lang meer duren.
De operatie is geslaagd (zie vorige blog). Nu naar huis om te herstellen. Helaas raakt dus word ontstoken en komt er een kuurtje bij. Verder gaat alles goed. Totdat na een paar dagen zijn werkgever aan de lijn hangt.
We wachten op de uitslag van alle onderzoeken. En dat is slopend! Maar uiteindelijk is het de dag van het telefoontje. (Gelukkig hoefde we daarvoor niet helemaal naar rotterdam).
We wachten op bericht op Rotterdam. (Zie vorige blog). En dat wachten duurt lang want de uitgerekende datum komt dichterbij.
Tijdens onze eerste zwangerschap, die behoorlijk pittig was (continu misselijk), ging Sander (mijn partner en vader van de kindjes) naar de tandarts. Gewoon controle. Er zat al een poosje een plekje in zijn mond en hij kaartte dat aan. De tandarts zei hem naar de huisarts te gaan omdat het er al te lang zat voor een aft.