Wess lijkt verkouden. Hij knort, kwijlt wat en laat veel melk lopen tijdens de borstvoeding. Met elke voeding een doorweekt spuugdoekje draait de was wel de hele dag door.En oh wat is dit zielig. Hij is nog zo klein en fijn en kwetsbaar. Waar Boyd ook flink neusverkouden is, vind ik het bij Wess wat lastiger. Het klinkt lullig maar zo voelt het wel. Voor Wess vind ik de verkoudheid zieliger. Boyd is zo'n grote jongen en komt er wel bovenop, maar je hoort zulke gekke verhalen nu met het RS virus. 
Woensdag tijdens de nachtvoeding vind ik Wess toch wat warm aanvoelen. Dus sokken alvast uit. Bij het verschonen van zijn luier meet ik meteen even zijn temperatuur, 37,9 graden. Net op de grens. Want met een baby onder de 3 maanden moet je direct de huisarts bellen voor een check als de temperatuur boven de 38 graden is. Ik doe zijn broekje alvast extra uit en verander van deken in zijn bed. De volgende ochtend meet ik weer, 37,5 graden. Fijn! Dat is een goed teken. De dag gaat verder vol geknor, af en toe wat gejammer, veel slapen en om de twee uur drinken. Toch wat anders dan anders, maar verder is hij zichzelf. In de avond nog even voelen. Weer lijkt hij wat warm ik meet nu 37,8 graden. Valt mee, maar het gaat wel zoals altijd in de avond wat omhoog. Even voeden en toch vind ik je erg warm aanvoelen. Meer dan net. Nog een keer meten en nu heeft hij 38,1 graden. En dat terwijl je lekker lag te spelen in alleen een romper en trui. Nu ga ik toch even de huisartsenpost bellen. Dit was gisteravond om 22:50 uur. Omdat Wess nog zo jong is willen ze hem inderdaad even zien. Mijn moeder komt, die een paar honderd meter verderop woont, en we rijden naar het dichtstbijzijnde ziekenhuis. Jan blijft thuis bij Boyd, want die is zelf ook niet fit.
Eenmaal aangekomen was er niemand. We moesten Wess wakker maken omdat het koud zou zijn in de behandelkamer en dan was hij alvast allert. Ik snapte het niet helemaal. Hij was al twee uur wakker geweest en sliep net tien minuten. Nou ik ging je echt niet wakker maken nu vooraf, slaap maar lekker door dacht ik tot je bekeken wordt. We mochten ook vrijwel meteen naar binnen dus tijd om wakker te maken had ik niet. Na een kort gesprek werd Wess gecontroleerd. Er werd geluisterd naar de longen, gekeken naar de oren en keel en zijn temperatuur werd weer gemeten. En wat denk je.... dat is altijd zo hè. Nu was zijn temperatuur 37,2 graden. Zijn longen waren schoon, wat schilfertjes in zijn oren, en zijn neus zat vooral achterin verstopt. De arts zag niks geks en ik mocht hem weer aankleden. Na wat instructie over klachten die mochten gaan veranderen konden we weer op naar huis. 
Gewoon een virusje te pakken, grote kans van zijn grote broer. Gewoon opletten en verder moet hij het uitzieken. Met mijn borstvoeding krijgt hij nog mooi wat extra antistoffen en verder moet hij het zelf doen. Gelukkig niks geks, ook al dacht ik dat niet van te voren. Maar wel fijn om even de extra check gehad te hebben, vooral omdat hij nog zo klein en jong is. Ik blijf dus nog even in de varkensstal wonen met mijn twee knorrende verkouden kindjes. Snel beter worden jongens!

Ja dit zeg ik soms tegen onze newborn van 6 weken. Kan hij er wat aan doen? Nee zeker niet. Maar ik geloof dat elke ouder dit weleens gedacht of gezegd heeft net als ik. En is dat erg? Nee, want wij zijn ook maar een mens.

Jaa! Wij zijn in verwachting van ons tweede kindje! Echt enorm blij zijn wij hiermee. We hebben enorm geluk gehad dat het deze zwangerschap al snel raak was, en we ons mogen zegenen met een gezond baby´tje in ons buik. Op dit moment ben ik 11 weken zwanger en hebben wij afgelopen dinsdag onze tweede echo gehad. Het hartje klopt, de baby groeit goed en we mogen als alles goed gaat eind oktober onze tweede kindje verwelkomen. 

Ik typ dit nu alvast even stiekem. Jullie weten namelijk nog niet dat ik zwanger ben. Ik ben op dit moment 8 weken zwanger, en heb afgelopen dinsdag een goede eerste echo gehad. Maar nu heb ik dus corona. Oei, eerlijk gezegd is dat toch wel een beetje spannend. Je draagt nu een klein mini mensje in je die zich nog helemaal moet ontwikkelen. Op internet lees je dat er niks bekend is over dat het effect kan hebben op je ongeboren kindje. Maar ja je weet maar nooit, en als je zwanger bent dan ben je toch wel wat voorzichtiger dan dat je dit niet bent.

Oké, heel eerlijk! Soms is mijn kennis en achtergrond met het onderwijs iets minder fijn. Ik kan denk ik zeggen dat ik bewuster bezig ben met de ontwikkeling van Boyd. En ik weet daarom ook dat de kinderen van bijna 2 gemiddeld toch wel meer woordjes kunnen zeggen dan Boyd doet. Boyd maakt vooral nog klanken (wat er nu wel steeds meer worden), maar echte woordjes zeggen doet hij niet. Hij wijst veel naar de dingen die hij wil. De woorden die hij kan zeggen zijn:

Dit is het tweede deel van mijn bevallingsverhaal. Begin je bij deze post? Dan adviseer ik eerst deel 1 te lezen.

Het heeft even op zich laten wachten maar hier is die dan. Mijn bevallingsverhaal van Boyd. Kort maar krachtig is het niet, en daarom deel ik mijn verhaal in twee delen. Ik heb ze beide tegelijk gepost. Dus dan kan je in je eigen tempo het verhaal lezen.

Ik wil hier graag mijn verhaal delen over waarom wij ovulatietesten zijn gaan proberen. Welke we gebruiken, en het resultaat van die testen.