Positieve bevallingsverhaal Boyd - Deel 1/2

Het heeft even op zich laten wachten maar hier is die dan. Mijn bevallingsverhaal van Boyd. Kort maar krachtig is het niet, en daarom deel ik mijn verhaal in twee delen. Ik heb ze beide tegelijk gepost. Dus dan kan je in je eigen tempo het verhaal lezen.

Mijn uitgerekende datum was 27 april 2020. Bijzonder maar waar, ik keek uit naar de bevalling. Bang was ik niet. Ik had mij ingelezen van te voren, verschillende bevalverhalen gelezen en video´s bekeken. Dit vond ik erg leuk om te doen, het beangstigende mij niet. Ik was heel benieuwd hoe ik de bevalling zou ervaren. Hoe reageer ik? Ga ik ook zo schreeuwen als je weleens ziet op tv? Of kan ik goed mijn rust bewaren? Een aantal dingen waar ik wel tegen opkeek mocht het nodig zijn waren: het inkippen, het hechten, een katheter, een keizersnede, een infuus, en een ruggenprik. Een aantal van deze dingen zijn ook gebeurt. Maar ondanks alles kijk ik positief op mijn bevalling terug, en ben ik echt een hele mooie ervaring rijker. Lees hieronder mee hoe mijn bevalling van 36 uur begon, vorderde en eindigde in de prachtige geboorte van onze zoon ´Boyd´.

In de nacht van 30 april kwamen de eerste tekenen van de bevalling. IK had die avond een discussie met mijn man gehad. En daarna kreeg ik krampen in bed. Jouw schuld dus Jan :D haha! De krampen stelden niet veel voor. Net alsof je ongesteld moet worden. Het voelt wat ongemakkelijk, maar meer niet. Alleen het idee dat dit een teken was dat de bevalling gestart was maakt mij helemaal excited. Ik was op elk krampje aan het letten en zat vol adrenaline. Slapen is er niet echt van gekomen die nacht. Daarom besloot ik de weeën bij te gaan houden. Een wee, achteraf echt nog voorweeën duurden nu gemiddeld 1.07 minuut en tussen de krampen zat 4.16 minuut. Wel echt een teken dat het begonnen was, want de krampen kwamen en gingen. Ik heb Jan laten slapen, en in de ochtend toen hij wakker was verteld dat de bevalling begonnen is. Hij bleef thuis en we hebben de ochtend nog even lekker samen tv gekeken. De krampen bleven hetzelfde qua sterkte. Niet erg veel pijn, gewoon vervelend. De krampen die ik voelde zaten trouwens voornamelijk in mijn onderrug. EN!! Het was 1 mei. Dus ik was ook jarig. Zak hij op mijn verjaardag geboren worden?!

1 mei 11:30 uur: Deze dag had ik al een afspraak staan bij de verloskundige om 11:30 uur. Ik heb van te voren wel even gebeld of ik gewoon moest komen, of het af moest zeggen omdat er al wat gaande was. Ik moest wel naar de praktijk komen, ze vond me nog te nuchter klinken. Het kon weer weggaan, maar ook doorzetten dus een bezoekje aan de praktijk ging door.

Eenmaal bij de praktijk heeft de verloskundig mij getoucheerd en voelde ze dat mijn baarmoedermond mooi verstreken was en ik 1,5 cm ontsluiting had. De (voor)weeën deden dus wel wat en ik had de bevestiging dat de bevalling dus echt begonnen was. De verloskundige vroeg of ze mij mocht strippen. Dit vond ik prima. Jan was buiten, want corona was net in ons land, er kwamen steeds scherpere regels in de praktijk waardoor hij niet mee mocht naar binnen. Jan had dus geen idee van hoe of wat. Het strippen zelf vond ik niet heel prettig. Ik vond het zelfs wel pijn doen. Je moet je echt goed ontspannen, maar sommige bewegingen die ze maakt om de vliezen los te maken doen gewoon echt zeer. Mijn verloskundige ging hier wel heel goed mee om. Ik mocht op elk moment een adempauze nemen, en zelf aangeven of ik wou dat ze stopte of dat ze nog even verder mocht.

1 mei 12:15 uur. Na het strippen ben ik nog even met Jan naar de supermarkt gegaan. De krampen waren even weg. Ik sprak mijn zus die daar werkt nog even en vertelde haar meteen hoe en wat. Zij zouden in de middag op bezoek komen voor mijn verjaardag. Ik zou ze nog even op de hoogte brengen hoe het ging en of ze zouden kunnen komen. Eenmaal thuis ben ik weer op de bank geploft en merkte ik rond 13:30 uur dat de krampen terugkwamen en pijnlijker werden. Ik moest nu al wat mee gaan zuchten. Een wee duurde 1,5 minuut maar er zat nog steeds 5 minuten tussen een wee. Niet heel bijzonder dus, maar omdat ik wel de weeën ondertussen weg moest zuchten heb ik de visite voor die dag afgezegd. Aangezien ik die hele nacht niet had geslapen probeerde ik nog wat weg te dutten op de bank. Als ik nog wat slaap kon pakken zou dat mij vast goed doen. Alleen van slapen werd het natuurlijk niet meer. De opa en oma van Jan kwamen zelfs tussendoor nog langs om mij te feliciteren met mijn verjaardag en een bloemetje te brengen. Daar stond ik dus tussen de weeën door met familie te kletsen, en zij hadden natuurlijk geen idee haha.

1 mei 17:30 uur. De weeën kon ik ondertussen alleen nog maar staand opvangen. Maar qua tijden bleven ze maar hetzelfde. Ongeveer elke 4 minuten een wee die 1 minuut aanhield. Ik had in mijn hoofd dat ik pas de verloskundige mocht bellen als ze sneller op elkaar zouden komen. Dus ik dacht dat het vast nog niks voorstelde en ik gewoon door moest gaan tot het erger zou worden. Dat deed ik dan ook maar.

1 mei 20:00 uur. De taart stond klaar! Ja, want ik had mij voorgenomen om met meer weeën een taart te gaan bakken als afleiding. En hoe handig was het eigenlijk om een vers gebakken taart te hebben voor de kraamvisite. Inmiddels had ik niet meer het idee dat de baby vandaag zou komen. Mijn vader dacht dat de kleine op mijn verjaardag zou komen, dus zijn opmerking was.... ´́Het is nog geen 00:00 uur hé!´. Nou ja we gaan het zien. Mijn moeder haalde om 22:30 uur de hond op, dit zodat wij hier niet aan hoefden te denken. Toen mijn moeder bij ons was hadden we het zo over het verloop en dat ik eigenlijk niet durfde te bellen, omdat het pas mocht als ze echt sneller op elkaar kwamen. Dat was niet het geval bij mij. Mijn moeder filmde hoe ik de weeën aan het opvangen was en stuurde die naar mijn zus. Die zei uit ervaring dat het er wel uitzag alsof het goede weeën waren, en we gewoon moest bellen. Dus op haar advies toch de verloskundige maar gebeld. En die kwam een paar uur later.

2 mei 1:30 uur: De verloskundige kwam bij ons thuis voor een eerste bezoek. Ze observeerde mijn gedrag en ging mij boven op het bed onderzoeken. Ik had 3cm ontsluiting. Wow als je je bedenkt dat ik al een volle dag in de weeën zat klinkt dat zeker niet veel. De verloskundige vond de ontsluiting op zich wel mooi nadat ik gezegd had dat de weeën sinds de avond echt wel wat waren toegenomen in kracht. Ze zou tussen half 5 en half 6 weer komen tenzij ik eerder zou bellen. Ik besloot weer even op de bank te gaan liggen in de hoop wat weg te dutten, slapen zou het toch niet meer worden want om de 5 minuten zou ik anders toch wel wakker worden van een wee. Jan ging ook nog even slapen op de bank. Vanaf 2.00 uur appte ik mijn moeder dat Jan verder nieuws zou brengen mocht ik geen rust meer hebben tussendoor. En als ik nu terugkijk naar mijn gesprekken gebeurde dat ook. Pas na de geboorte appte ik haar pas weer. 

Mijn bevallingsverhaal heb ik ook op mijn eigen website staan. Hier zijn meer pure foto´s te zien van de bevalling. 

www.mamageniet.nl