Zondags om half 9 melden wij ons op de kraamafdeling. Zouden we vandaag dan echt ouders gaan worden? De dag ervoor wou ik absoluut niet in de rolstoel omdat ik nog op mijn netvlies had staan hoe ik mijn moeder hier in rond reed om het ziekenhuis. Maar de weeën waren toch wat heftiger, dus verstand ff op nul en in de rolstoel werd ik naar de kraamafdeling gereden. 

De uitgerekende datum kwam dichterbij, 25 mei 2020. Ik had mijn zwangerschap zo goed als bijna voldragen. Dat stukje angst kon ik loslaten. De angst voor de bevaldatum kwam wel. Zo was m'n moeder op 15 mei jarig, kreeg ze op 22 mei te horen dat ze kanker had en niet meer te genezen. Zouden dit de datas moeten worden om te bevallen. Zo waren er ook mensen die het mooi vonden als onze baby op haar verjaardag geboren zou worden. Ik was er zo mee bezig dat de spanning naar 15 mei alleen maar op liep. 15 mei brak aan, de eerste verjaardag zonder m'n moeder, intens verdriet en gemis. Het liefst was ik op een hutje op de hei gaan zitten maar ik kon m'n vader deze dag niet alleen laten. Het was zelfs een drukke dag. Visite die bloemen, kaarten, cake kwamen brengen bij m'n vader. Ook was er een kleine opluchting einde van de dag. De eerste verjaardag zonder m'n moeder hadden we overleefd en nog geen weeën. 

Ik was zwanger, geniet ervan zeiden de mensen om me heen. Pfff genieten misselijk op de bank. Het gemis van m'n moeder die me op zo'n moment zou verzorgen ook al was ik 34 jaar. Ook de onzekerheid en angsten kwamen. 

3 weken Bali waren zo voorbij maar het had me zeker een stukje rust gebracht. Op Bali had ik mijn menstruatie moeten krijgen maar door de stress van afgelopen maanden keek ik er niet raar van op dat zich dat wat uitstelde. Toch had ik op Bali al ontzettende zere borsten, mijn man grapte "je zal maar zwanger zijn!" Haha jaa echt iets voor ons lachte ik terug, maar ging ervan uit dat het een voorteken was van mijn menstruatie. 

Ik zal bij 't begin beginnen en dat was eigenlijk toen we thuis kwamen vanuit Normandië. Mijn moeder was al meerdere malen bij de huisarts en eerste hulp geweest omdat ze zich ziek voelde. Op vakantie kreeg ik nog goed bericht van haar en zeiden we nog tegen elkaar gelukkig is het niet waar we aan dachten en niet durven uit te spreken. Helaas wat onderzoeken verder was het dan toch dat woord wat we niet durfde uit te spreken; 

Laat ik beginnen in mei 2019...