Waar het begin een einde werd..

Ik zal bij 't begin beginnen en dat was eigenlijk toen we thuis kwamen vanuit Normandië. Mijn moeder was al meerdere malen bij de huisarts en eerste hulp geweest omdat ze zich ziek voelde. Op vakantie kreeg ik nog goed bericht van haar en zeiden we nog tegen elkaar gelukkig is het niet waar we aan dachten en niet durven uit te spreken. Helaas wat onderzoeken verder was het dan toch dat woord wat we niet durfde uit te spreken; 

(darm) kanker. 

5 weken na die uitslag op 1 juli overleed m'n moeder. Ik had haar beloofd om nog eens een uitstrijkje te laten maken (omdat ik al twee keer een ingreep aan m'n baarmoederhals had gehad om onrustige cellen te verwijderen) en te laten onderzoeken of er toch een kans was voor een zwangerschap. 

Gelukkig was mijn uitstrijkje goed maar zat er wel vocht in mijn linker eileider, wat je dan niet moet doen is Googlen wat het precies inhoudt. Zelfs het woord darmkanker kwam er voorbij en laat mijn moeder daar nu net aan overleden zijn. Gek werd ik ervan. De arts verwees me door naar het fertiliteitscentrum voor verdere onderzoeken. 35% kans hadden we op een zwangerschap maar verder hoefde ik me niet ongerust te maken. Dat woord dat ik de laatste maanden teveel had uitgesproken was het niet. We konden meteen een traject in om een poging te doen om zwanger te raken. Ik kon 't niet! Na alle gebeurtenissen van afgelopen maanden kon ik het niet aan om een traject in te gaan. Het enige wat ik wou weten was of ik gezond was, ik vertrouwde mijn eigen lichaam niet meer. De arts zei ons laat het even rusten, praat erover en je kan altijd weer contact met ons opnemen. Hij gaf ons nog wel mee dat er een grote eicel klaar stond om te springen dat kan ik jullie nog als huiswerk mee geven met een dikke knipoog 😉

Gelukkig stelde mijn man mij gerust dat we samen ook gelukkig waren en dat het goed was zo. We konden het altijd later nog eens bespreken. 

We besloten om in september 3 weken naar Bali te gaan rondreizen even weg van alles. Het land van rust en kalmte, dat wat ik harder nodig had dan ooit.