Vandaag toch verhuist, maar wel binnen de zelfde afdeling. Van een 4 persoonskamer naar een 1 persoonskamer. Jij wordt wat verkouden, dus we nemen geen risico’s voor de andere kinderen.

Gelukkig zijn de doktoren het met ons eens dat het niet verantwoord is om naar huis te gaan.  Na de twee incidenten van gisteren wordt er een CT-scan geregeld en word er een gesprek met de KNO-arts gepland.  De CT-scan word maandag pas besproken. En de cardiologen gaan woensdag met elkaar in gesprek. 

Een poosje terug schreef ik over de katheterisatie die Zev te wachten stond. Een 3 daagse opnamen en weer naar huis afwachtend op een oproep voor de operatie. Helaas verliep dit allemaal even anders. 

Om 8:30 mag je in je mooie OK tenue naar de OK. Hier staan een heleboel dokters op jou te wachten. 

Om 10:00 uur zijn we aanwezig in het UMCG, waar jij om 11:00 je eerste onderzoeken al hebt. 

Ik heb dit gevoel eigenlijk nooit uitgesproken. Maar ergens heb ik het altijd al geweten. 

Het is 4 maart ; wel te verstaan net een kwartiertje, en ik heb het gevoel dat ik naar de wc moet. Dus Hop uit bed. En daar stond ik dan, had ik nou in mn broek geplast? Of waren mn vliezen gebroken? 

Laten we maar bij het begin beginnen.