De (on)geplande opname

Om 10:00 uur zijn we aanwezig in het UMCG, waar jij om 11:00 je eerste onderzoeken al hebt. 

Bloedprikken, daar waar je normaal zo’n vrolijke en sterke jongen bent. Ben je nu al flauw van alle vreemde vingers aan je lijfje en dat laat je ook tijdens de hartecho en ECG goed merken.  Je bent erg benauwd als je op je rug ligt en de onderzoeker kijkt ons dan ook met grote ogen aan om te vragen of alles wel goed gaat en of je dit normaal ook doet. Dit is het moment dat wij denken, dit proberen we dus al weken duidelijk te maken! Het gaat zo niet langer!

Om 13:45 het volgende onderzoek, een echo van jou buik en een foto van je longen. Deze schreeuw je overigens uit je kleine lijfje zo boos ben je.

Gelukkig val je na een paar rondjes lopen over de afdeling in slaap. 

Helaas voor jou komen ze aan het einde van de middag nog een keer bloed afnemen. Omdat je bloed zo moeilijk komt heb je ook nog eens de pech dat ze dit tot 3 x opnieuw moeten doen. 

‘Savonds lig je lekker te slapen, jou saturatie daalt, gezien jou situatie vinden ze een saturatie tussen 90 en 97 acceptabel, maar je schiet zelfs onder de 90. 

De cardioloog wordt er bij gehaald en ze vinden dat het tijd wird voor zuurstof. Er word gestart met een klein beetje extra. 

 Dat slangetje in je neus vind je maar niks. Dus deze ligt er geregeld uit. 

Slapen snachts komt er ook niet echt meer van. Omdat je zo overstuur bent mag papa ook blijven slapen.  Hij in het vensterbank bed, en mama in een bed naast jou, maar al gauw lig je bij mama in. Dan ben je lekker rustig. Halverwege de nacht hebben wij beide nog geen oog dicht gedaan. En besluiten om even te ruilen met papa zodat mama ook wat kan slapen. Slecht plan, dus gauw maar weer terug wisselen. Rond 3 uur snachts val je eindelijk in slaap

Gelukkig heb je goed doorgeslapen tot 7:30 🕢