4 jaar geleden
21 Augustus 2019
De dag dat we eigenlijk naar huis mochten.
Een poosje terug schreef ik over de katheterisatie die Zev te wachten stond. Een 3 daagse opnamen en weer naar huis afwachtend op een oproep voor de operatie. Helaas verliep dit allemaal even anders.
Terwijl jij rustig in je bedje ligt en wij jou luier willen verschonen. Loop jij helemaal blauw aan. Omdat het met de ‘gewone’ alarmknop best een poosje duurt voordat er iemand komt gokken we het er niet op. Papa blijft bij jou en mama gaat opzoek naar verpleging. Jou saturatie daalde tot ongeveer 20%.
Wat heb je ons laten schrikken! De kinderarts legt ons uit dat het waarschijnlijk komt doordat je luchtwegen wat gezwollen zijn van de beademingsbuis die je tijdens de katetherisatie in hebt gehad.
Maar je laat het er niet bij zitten. De hele dag ben je huilerig en drink je slecht.
In de avond zakt opnieuw je saturatie tot beneden de 20. Gelukkig weten we nu welke knop we moeten hebben om iedereen zo snel mogelijk te bereiken.
Opnieuw zijn we heel erg geschrokken! Er komt een waslijst aan vragen voorbij, en omdat het toch niet helemaal vertrouwen wordt er een cardioloog bij gehaald. Ze zijn druk met elkaar in overleg, misschien is het verstandiger om je over te plaatsen naar de IC. Maar omdat je al slaapt, en alles weer rustig lijkt blijven we op de afdeling. Wel krijg je een medicijn waardoor je luchtpijp wat wordt verwijd.
Terwijl papa en mama bijna niet slapen, slaap jij alsof er niks aan de hand is.