Ja ik ben er zo één..

Ik merkte het al snel, de flow van je relatie verandert als er een kleine koter bijkomt. Je kan het je eigenlijk niet voorstellen als je nog met zijn tweeën bent, je aanschouwt het bij vrienden of familie. Maar echt als er een kleine hummel bijkomt dan verandert de flow. De flow van constant doen wat jezelf wilt zonder rekening te houden met (tuurlijk hou je wel rekening met je vriend), het 5 dagen werken en presteren waar je een kick van krijgt, het sporten en beslissingen maken last minute, het laat opblijven met nooit de gedachte; oke misschien meldt er zich iemand om 5 uur in de ochtend en word ik daar niet heel vrolijk van als ik nu tot 2 uur naar een serie ga kijken. Naast de flow verandert er ook de dynamiek: waar het vroeger ging over toekomstplannen, investeringen, uiteindelijke goals vind je het nu al helemaal prima als alles is gedaan om 8 uur savonds. Want dan heb je het even voor elkaar in je hoofd; de was CHECK, de vaatwasser staat aan CHECK, kind ligt heerlijk te slapen CHECK, zal ik alvast in mijn bed gaan liggen want ik val om CHECK.

Ik denk dat we er allemaal mee te maken hebben of krijgen in je leven. Het start al vaak in je puberteit, als vrouw (dan nog meisje) ben je al heel jong heel bewust hoe je eruit ziet en hoe je vriendinnen eruit zien of hoe het leven op tv of in de bladen er aan toe gaat. Je meet je letterlijk en figuurlijk aan elkaar en hierbij begint de gehele rollercoaster van onzekerheden. Al jong zag ik eruit zoals ik er nu uit zie (en dan bedoel ik zonder wallen tot aan mijn enkels) maar wel alles zat erop en eraan, het hele pakketje was al op mijn 14e volgroeid en dat was heel anders dan bij mijn vriendinnen. Waar er zomaar een BH of bikini gekocht kon worden bij de HM moest ik al snel naar een speciale lingeriewinkel. Ik accepteerde dit al heel snel, want mijn moeder zei: je kan beter er normaal bijlopen dan dat je een flikflak maakt in het zwembad en je bikini aan de andere kant ligt. A fijn dacht ik. Maar al heel snel kreeg ik vaak opmerkingen naar mijn hoofd, doordat mijn moeder een hele sterke vrouw is én ik altijd met haar over van alles kan praten werd ik al snel gebekter en gebekter. Mijn houding werd arrogant omdat dit makkelijker was dan mij kwetsbaar op te stellen. Al snel kreeg ik de houding: "Mij kan je echt niet breken, want ik gooi er eerder een kwetsende opmerking uit naar jou zodat je niet eens de tijd hebt om over mij na te denken". Deze houding duurde bij mij alleen net iets te lang. Tot aan zeker mijn 25/26e heb ik zovaak nagedacht over waarom mensen nou zo over mij dachten? Want ik ben juist hartstikke lief. En misschien nog weleens te lief. Maar ik kreeg altijd te horen: "Je bent eigenlijk heel aardig, maar je staat bekend als zo'n groot teringwijf''. Well ok.

Is het hét allemaal waard?

Verandering is goed 💙

Papa doet het altijd goed..

En dan kruipt die, zegt die mama én eet die inmiddels al 2 boterhammen, fruit, groentes én tankt die ook nog heel veel melk weg.

Waarom ik even moest wennen aan “het geslacht”

Zit je ook weleens voor je uit te staren?