Ja ik ben er zo één..

Ja ik ben er zo één..

Vroeger kwam ik in de supermarkt zo min mogelijk en stond ik ongeduldig in de rij te wachten totdat er weer zo een aan het afrekenen was; moeder, gemiddelde leeftijd, knotje, mascara onder haar ogen, kwijlend kind en overal kruimels. Ik dacht toen altijd; zo ga ik echt niet worden. Ik word een gepolijste moeder. Eentje met mooie geföhnde haren, gelakte nagels (die box tik ik wel aan dan), hoge hakken (what the fack?! Die dingen staan stof te happen in de kast én perfecte make-up.

Inmiddels ben ik er gewoon zo een zoals ik dacht dat ik nooit zou worden, tuurlijk het matched wel. Mijn outfit bij mijn schoenen, mijn wallen bij mijn warrige knot én het snot van mijn baby bij m’n huidverzorging. Zou ik het anders willen? Zeker. Ik zou het heerlijk vinden, elke dag lekker gepolijst door het leven.. maar waar halen die mama’s de energie vandaan? Waar begin ik; het huishouden, je werk, je baby je partner en je sociale leven. Hoe past dit allemaal in 7 dagen? Dus ik leg mij erbij neer. De terrasjes met hoge hakken mogen binnenkort weer, en volgende week heb ik weer een afspraak bij de kapper, ik smeer er een lekker spray tannetje op én mij wenkbrauwen gaan in de lift. Komt er binnenkort dan toch een gepolijste versie?! 🙋🏼‍♀️🥳