De voorjaarsvakantie stond voor de deur. Zelf moest ik gewoon werken, maar de dagen dat ik thuis was had ik al helemaal gepland voor de kinderen. Niet te druk, maar wel met leuke activiteiten als een (binnen)speeltuin en gezellige lunch. Dit liep helaas helemaal anders.

Je kent het wel, een bekende vraag uit bijna ieder vriendenboekje: 'Wat wil je later worden?' Of 'ik word als ik groot ben...' 

Nachtangst, ook wel night terror genoemd ziet er erger uit dan het is, maar dat betekent niet dat het als ouder makkelijk is om te zien.

De arts komt om 23:15 de kamer. Luca heeft de ziekte van Henoch-schönlein. Dit is gelukkig niet iets blijvends, maar het kan zeker 4-6 weken duren voordat hij echt klachtenvrij is. Ook kan het zo zijn dat het beter gaat en hij weer een terugval krijgt. We bekijken het maar per dag. 

In de auto onderweg naar het ziekenhuis waren we best gespannen. Eigenlijk wisten we nog helemaal niets en zagen we Luca stilletjes achterin zitten. Hij had buikpijn en vooral pijn in zijn rechterbeen.

 Op de dag dat René en ik terug kwamen van een weekendje weg samen, was Luca na zijn keelontsteking weer voor het eerst naar school geweest. Hij was al af en aan ziek en na een weekend rust kon hij weer naar school. Hij wilde niet, maar hij had uiteindelijk een fijne dag en ging het hartstikke goed op school. Wel gaf hij aan dat hij moe was en zere benen had, maar wij dachten dat dit gewoon kwam doordat hij na het ziek zijn weer voor het eerst naar school was geweest. Niets was minder waar...

Ik dacht ik neem jullie even mee op mijn nieuwe avonturen van dit jaar! 

Adem in, adem uit. Iets wat ik eigenlijk elke dag wel een paar keer denk/moet doen. 

Toen ik vertelde dat er een baby in mijn buik zat aan Noah en Luca waren ze door het dolle heen. Vooral Noah. Hij besefte het allemaal goed en vertelde aan Luca dat ook hij nu grote broer zou worden. Noah voelde veel aan mijn buik en gaf steeds kusjes. Luca was 2,5 toen we het vertelde. Hij vond het leuk, maar voor hem nog niet realistisch. Je zag nog niets en voelde ook nog niets.