Momenteel ben ik bijna 6 maanden zwanger van ons 2e kindje en onlangs stuurde mijn moeder me een stukje dat ze zo'n 20 jaar geleden schreef, toen zij net moeder was geworden van haar 2e kindje. 'Misschien leuk om te lezen, omdat jij nu in dezelfde fase zit als ik toen. Misschien is het herkenbaar voor je, ook omdat Olivier ook zo ziek is geweest,' zei ze erbij. 

Prikkels

Voordat ik begin met het schrijven van deze blog wil ik graag 1 ding duidelijk maken: Ik zal nooit maar dan ook nooit de keuzes van andere zwangere vrouwen, moeders, veroordelen. Wel is dit een onderwerp dat me raakt. Zeker de ontwikkelingen rondom prenatale screeningen en het opsporen van Downsyndroom wat daardoor in veel delen van de wereld met enorme aantallen afneemt, vind ik lastig. Misschien zelfs wel pijnlijk. Waarom dit zo gevoelig ligt zal ik in deze blog proberen uit te leggen maar voel je alsjeblieft op geen enkele manier aangevallen als jij andere keuzes of ideeën hebt dan ik. Dit is slechts mijn beleving en mijn gevoel. 

In februari 2017 ben ik ongepland zwanger geraakt van ons zoontje. Destijds waren we absoluut niet bezig met het starten van een gezinnetje, sterker nog ik deed havo en woonde nog bij mijn ouders. Ik was pas net een maand 18 en mijn vriend studeerde en woonde ook nog bij zijn ouders thuis.... 

Laat ik bij mezelf beginnen: Ik ben Kyra, inmiddels 20 jaartjes oud(of jong volgens mede-ouders) ik woon samen met mijn zoontje Olivier, van anderhalf, en mijn vriend Mathijs (ja tevens Oliviers vader), in een heel fijn huis in het dorp Winterswijk. En eigenlijk zijn wij een heel normaal gezin, Mathijs werkt full-time en ik zorg elke dag met heel veel liefde voor onze zoon. Een wat vrij "traditionele" samenstelling voor zulke jonge mensen maar dat is ook omdat wij onze plannen al op jonge leeftijd moesten omgooien om zo een echt gezinnetje te kunnen vormen en zelfstandig te kunnen zijn. Hoe dit allemaal precies is gegaan zal ik in de toekomst wel vertellen in verschillende blogs maar voor nu wil ik het nog eventjes hebben over hoe het nu met ons gaat.