Eerst maar eens even voorstellen....

Laat ik bij mezelf beginnen: Ik ben Kyra, inmiddels 20 jaartjes oud(of jong volgens mede-ouders) ik woon samen met mijn zoontje Olivier, van anderhalf, en mijn vriend Mathijs (ja tevens Oliviers vader), in een heel fijn huis in het dorp Winterswijk. En eigenlijk zijn wij een heel normaal gezin, Mathijs werkt full-time en ik zorg elke dag met heel veel liefde voor onze zoon. Een wat vrij "traditionele" samenstelling voor zulke jonge mensen maar dat is ook omdat wij onze plannen al op jonge leeftijd moesten omgooien om zo een echt gezinnetje te kunnen vormen en zelfstandig te kunnen zijn. Hoe dit allemaal precies is gegaan zal ik in de toekomst wel vertellen in verschillende blogs maar voor nu wil ik het nog eventjes hebben over hoe het nu met ons gaat. 

Mathijs werkt en ik zorg, maar daarnaast hebben we natuurlijk nog een heleboel andere interesses. Mathijs en ik zijn echte tegenpolen: Mathijs is een sporter en ik ben juist creatief. Hij voetbalt als keeper en ik teken en schilder. En dan heb je nog sociale contacten die je niet wil verwaarlozen.... Dat samen zorgt voor een heel leuk en druk bestaan. 

Samen is het zoeken naar een eerlijke verdeling van zorg en werk, hobby's, vrienden en tijd met elkaar. Vaak is dat iets wat veel leeftijdsgenoten niet helemaal begrijpen: want hoe zo kun je niet op de avond zelf beslissen dat je een nachtje door gaat halen???

Ook krijg ik veel vragen over studie, werk e.d. Mijn antwoord daarop: Ik weet het niet. Ik heb zeker nog een wens om te gaan studeren maar voor nu is dat te veel en vind ik het fijn om helemaal mama te zijn, zeker omdat dat financieel en praktisch gezien absoluut geen probleem voor ons is. Ik heb geen haast en vind het niet erg(in tegenstelling tot veel andere mensen) om dit voorlopig uit te stellen zonder hier exacte uitspraken over te doen. 

Mathijs werkt erg veel en heeft omdat ik Oliviers' zorg zo goed als volledig op mij neem alle ruimte om door te groeien in het werk dat hij doet. En ik probeer me om naast het moeder zijn, ook nuttig te voelen door het maken van creatieve tekenopdrachten. Zoals digitale tekeningen.

En Olivier ontwikkelt zich als een tierelier. Inmiddels is hij ruim 1,5 en begint hij een echt minimensje te worden. Praatjes, emoties, grappen maken en liedjes zingen.... Een flinke dag aan werk hoor, zo'n mensje. Maar wel ontzetting lief, leuk en dankbaar om het zo te mogen doen.

Nou. Dit zijn wij! Ik ben erg benieuwd naar de onderwerpen waarover jullie blogs willen lezen. Laat het maar weten en dan ga ik snel weer een stukje tikken. 

Liefs, 

Kyra