Pfff, na een slopende maand is de rust weer wedergekeerd.

Ik vind het leuk om iets origineels te maken als traktatie op het kdv/school. 

Ik had er eigenlijk nooit bij stilgestaan... dat je in die enkele minuutjes dat je je kleintje in d'r bedje laat slapen terwijl jij 'ff' van huis bent, jou ook iets kan overkomen. Ik las zojuist een politie bericht. Een moeder was even snel een boodschap halen terwijl de kleine lag te slapen. Ze was aangereden en moest naar het ziekenhuis. Via bankpasjes kwamen ze achter haar naam en ze bleek een pasgeboren baby te hebben.. op de een of andere manier hebben ze haar adres achterhaald en de kleine meegenomen.

ik had het al een paar keer met mijn buurvrouw tevens vriendin over een waxbeurt down under gehad. Die eeuwige stoppels en rode bultjes was ik zo beu. Zij ging al 5 jaar naar dezelfde dames, maar omdat die lastig te bereiken zijn per auto zocht ik een salon dichterbij. Toevallig was er 1 in december geopend hier en aangezien dochterlief op de kdv was had ik de ruimte om even goed voor mezelf te zorgen. Vanmorgen een afspraak gemaakt en meteen mn buuf een bericht gestuurd dat ik nu de moed had verzameld om te gaan. Ze gaf me tips, zei dat de eerste keer dodelijk zeer zou doen en wenste me succes.. thnx buuf, feel much better haha. Ik heb geen lage pijngrens, maaaar stapte om 2 uur toch wel enigszins nerveus naar binnen. 

De Sint is bijna weer in aantocht met alle drama erbij. De Sint en zijn zwarte pieten (looove zwarte piet!!) overal komen de discussies weer naar boven. Ik werd laatst door mijn surinaams-marrokaanse buurmeisjes van 9 en 11 beticht van rascisme (lees: ik heb zelf ook een kleurtje en heb jaaaaren opgepast op de dames, maar hee, blijkbaar ben ik een rascist als ik pro zwarte piet ben) Deze discussie maar achterwege laten in deze blog?

Morgen ga ik op de rommelmarkt staan. Dit deed ik vroeger altijd met mijn vader en omdat de zooi zich opstapelde en ik me er alleen maar meer aan ging ergeren, was het tijd om na jaaaaaren dit oude ritueeltje weer eens te gaan uitvoeren.

Een emotionele achtbaan, dat is het beste hoe ik mijn huidige situatie kan beschrijven.

Ik kom net terug van mijn eerste afspraak met de psycholoog. De drempel was skyhigh, maar ik merk dat ik niet mezelf ben. Dit moest gebeuren om weer op de juiste rit te komen. Alles irriteert me, mijn werk, dingetjes in huis die mijn vriend beloofd had al weken geleden (op te hangen/op te ruimen), schoonfamilie *zuchhht*, weer een dichtgeknoopt overhemd met de mouwen binnenstebuiten in de strijkmand. In mijn hoofd voelt het alsof het sale is in de primark. Drukte, clashende gedachtes, geen rust. Ik heb aangegeven dat ik meer moeite moet doen om van dingen te kunnen genieten. Waarom? Als ik alle punten in mn leven bekijk heb ik absoluut geen reden om me zo te voelen. We zijn gezond, financieel hebben we alles in orde, mooi appartement, goede baan, makkelijk kind, genoeg slaap, maar waarom voel ik me dan zo?