Isabelle is altijd een gevoelig kindje geweest. Vanaf het moment dat ze geboren werd huilde ze veel. Het labeltje 'huilbaby' wilde we haar niet geven, want daar moest je baby toch zowat 10 uur aan één stuk voor huilen? Recent kwam ik erachter dat je van een huilbaby spreekt wanneer een baby meer dan drie uur per dag, drie dagen per week en al langer dan drie weken lang huilt. Dat betekent dat ze dus toch tot die categorie behoorde. 

Het is vandaag 10  jaar geleden sinds het overlijden van mijn moeder. Zoals elk jaar ben ik de week voorafgaand aan haar sterfdag een beetje uit mijn doen. Ik ben emotioneel, moe en er niet helemaal bij. “Het hoort er bij” bedenk ik me elk jaar dan maar. 

Zoals jè hebt kunnen lezen in mijn blog over borstvoeding kreeg ik weer wat rust toen ik over stapte op flesvoeding. Niet wetende wat er allemaal komen ging komen. Vanaf het eerste moment dat Rosalyn kunstvoeding kreeg wist ik dat er iets niet goed was. Ze huilde meer dan normaal, was onrustiger na de voeding en had o.a. groene ontlasting. Ik liet me vertellen dat de ontlasting normaal was bij het geven van borstvoeding en dat het - eenmaal over op de fles - snel zou veranderen in een gelige kleur. Het excessieve huilen bleef aanhouden en werd zelfs alleen maar erger. Daarnaast begon ze met overstrekken, had ze een onrustige huid en gaf ze (veel) melk terug. Maar het aller ergste vond ik toch wel het uren lange oorverdovende huilen. Ik kon het niet meer aanhoren. Mijn kindje had pijn! Dit was niet goed! Wat is hier aan de hand? Mijn moederinstinct nam het over. Ik besloot een osteopaat te raadplegen.

Ruim 9 maanden geleden beviel ik van onze tweede dochter. Onze prachtige dochter Rosalyn. De dochter die ik tijdens mijn zwangerschap vaker niet had gewenst dan wel... Maar wat was ze welkom vanaf het moment dat ze in mijn armen lag. Inmiddels kan ik niet meer zonder haar. Want zij is mijn 2.0. De kleine versie van mij... Mamaplaats staat deze week in het teken van bevallingsverhalen. Daarom deel ik nu mijn bevallingsverhaal met jullie. Lezen jullie mee?

Isabelle (nu 2,5) heeft 3 maanden borstvoeding gekregen waarvan ik 8 weken heb gekolfd. Al gauw kwamen we erachter dat ik een overproductie had aan melk; waardoor Isabelle zich vaak verslikte en voeding terug gaf (reflux). Tijdens het eerste bezoekje van de consultatiebureau verpleegkundige bleek Isabelle spruw te hebben. Daar kwam dus die stekende pijn in mijn borsten vandaan. 

Hoog zwanger stond ik te douchen in een mobiele douche (zo'n retro douche ja), bloed zweet en tranen heeft het gekost om het huis om te toveren tot ons 'thuis'. Na ruim 2 jaar verbouwen, voor, tijdens en na mijn zwangerschap was het huis KLAAR!! Maar iets klopte er niet. Hoe goed ik ook mijn best deed om me thuis te voelen in de wijk , een onbehaaglijk gevoel bleef maar op de achtergrond aanwezig.

Je hoort toch blij te zijn als je zwanger bent? Maar blijdschap en de zogenaamde roze wolk is niet altijd vanzelfsprekend. Vrij veel zwangere vrouwen voelen zich regelmatig neerslachtig. Volgens recent onderzoek krijgt zelfs een op de tien zwangere vrouwen te maken met een prenatale depressie die enkele weken tot maanden kan aanhouden (Mens en Gezondheid, 2015).