Borstvoeding - een haat-liefde verhouding part II

Zoals jè hebt kunnen lezen in mijn blog over borstvoeding kreeg ik weer wat rust toen ik over stapte op flesvoeding. Niet wetende wat er allemaal komen ging komen. Vanaf het eerste moment dat Rosalyn kunstvoeding kreeg wist ik dat er iets niet goed was. Ze huilde meer dan normaal, was onrustiger na de voeding en had o.a. groene ontlasting. Ik liet me vertellen dat de ontlasting normaal was bij het geven van borstvoeding en dat het - eenmaal over op de fles - snel zou veranderen in een gelige kleur. Het excessieve huilen bleef aanhouden en werd zelfs alleen maar erger. Daarnaast begon ze met overstrekken, had ze een onrustige huid en gaf ze (veel) melk terug. Maar het aller ergste vond ik toch wel het uren lange oorverdovende huilen. Ik kon het niet meer aanhoren. Mijn kindje had pijn! Dit was niet goed! Wat is hier aan de hand? Mijn moederinstinct nam het over. Ik besloot een osteopaat te raadplegen.

Osteopathie

Ik ben van mening dat elk kindje een soort ‘screening’ zou moeten ondergaan na de geboorte. Een soort check-up. Bij Isabelle heeft het heel goed geholpen.  Zij had een duidelijk verschil in haar SI gewricht. Mijn man was eerst sceptisch, maar de osteopaat liet voelen waar het verschil zat. Dat was voor hem toen ook duidelijk voelbaar. "En nu ga ik dat behandelen" zei ze. Vaak komen er toch wat dingetjes uit die eenvoudig door een osteopaat te behandelen zijn. 

Ik besprak de symptomen die ik bij Rosalyn constateerde en meteen gingen er alarm bellen af. “Niet langer aan rommelen” zei ze. Rosalyn heeft waarschijnlijk een koemelkallergie. Meen je dat nou? Ik dacht eerlijk gezegd dat ze het mis had. Maar omdat haar dochtertje precies dezelfde symptomen had gehad als baby wist ze het bijna zeker.

Biologisch geneeskundig centrum 

We werden doorverwezen naar een biologisch geneeskundig centrum. Als we het traject via de huisarts / ziekenhuis zouden moeten bewandelen gaan er maanden overheen voordat je de daadwerkelijke diagnose hebt. Afijn, Tim ging met Rosalyn naar de betreffende arts. Die uit de anamnese al kon opmaken dat het een koemelkallergie betrof. Toch deed hij voor de zekerheid een test. En ja hoor! Ook daar kwam koemelkallergie uit. Er werd een verwijzing geschreven voor speciale voeding. We zouden waarschijnlijk na 2 weken echt resultaat gaan zien.

Voeding bij koemelkallergie

Rosalyn werd op andere voeding gezet. Vrijwel meteen merkten wij verschil bij haar. Ze was rustiger na het drinken van de fles en had minder krampjes. Maar bovendien geen oorverdovend gehuil meer. Na twee weken trok ook de eczeem weg en werd haar huid rustiger. De eierlucht scheten maakte plaats voor ‘normale’ poeplucht en het overstrekken maakte plaats voor ontspannen liggen bij papa of mama. We hadden eindelijk een relaxt kindje. En dat allemaal door die speciale voeding.

Ik heb het mezelf nog lang daarna kwalijk genomen. Waarom had ik niet eerder aan de bel getrokken? Ik voelde dat er iets niet klopte. Ik wist toch dat er iets niet goed was bij mijn meisje. Ondertussen weet ik dat ik het mezelf niet kwalijk mag nemen. Ik heb immers aan de bel getrokken. En toch nog redelijk snel zelfs. Maar wat heb ik me schuldig gevoeld. Herken jij dit gevoel ook?

Liefs, Joyce