Het is negen maanden geleden dat ik hier op "mamaplaats" mijn laatste blog plaatste. Inderdaad - dat is net zo lang als het ontstaan van nieuw leven. En dat is precies wat hier gebeurde. Ons gezin is verblijd met de komst van een vierde - een dochtertje! Wat zijn we blij! In onze mooie, oude, vintage kinderwagen (ja, daar ben ik echt heel trots op) ligt een nieuwe, prachtige baby! (En daar ben ik helemaal trots op!) 

"Vandaag gaan we herinneringen maken". Herinneringen zijn bijzonder. Het zijn de kleine onopvallende dingen die blijven hangen of onverwacht omhoog floepen. Zo liep ik laatst met mijn kleine peuter aan de hand door het grindpad en opeens was ik terug... zelf dat kleine meisje van vroeger aan de hand van mama, lopend door het grindpad. Op een warme zomerdag, loom en veilig, gezellig. Het gevoel dat bij die herinnering hoort is opeens weer een onderdeel van het heden.  En dat maakt opeens de dag van vandaag. Dat is prachtig! En tegelijk moeilijk als het om herinneringen gaat, die minder fijn zijn. Nieuwe herinneringen bouwen die goed en fijn zijn, dat is belangrijk. De taak aan ons als moeder is dus onder andere... mooie herinneringen maken voor onze kinderen! En die zijn meteen voor ons, als we straks in de toekomst oma zijn geworden...  

We kennen het allemaal wel. Dat gevoel zó ontzettend moe en uitgeblust te zijn. Nu is het zo, dat het vak 'mama' geen pauzes kent. Dóórgaan. De nachten wakker zijn, klaarstaan voor de slachtoffertjes van de griep... Dóórgaan... het eten weer op tafel. De kledingkasten weer gevuld met de juiste maten. Nieuwe schoenen. De financiën weer bijgewerkt. Denken voor meer mensen tegelijk dan alleen maar aan jezelf. Als je überhaupt nog dénkt aan jezelf... Me-time is zo belangrijk! En me-time ziet er voor iedereen anders uit. Alhoewel ik denk dat er in ieder geval één bezigheid is die alle 'uitgebluste moeders' goed zou doen. En ter voorkoming van een uitblussing...namelijk het "middagdutje'... 

Het is weer zover. Het schooljaar loopt ten einde en we nemen weer afscheid van de meester of juf die een jáár lang... lief is geweest. Behulpzaam. Streng. Grappig. Die onze kinderen weer dingen heeft bijgebracht. 

Alledaags... dat is nou zo'n begrip waar een stoffig luchtje aan hangt. Tegen het gewone aan... de sleur der dingen. Dat zijn dingen zoals "kinderen naar school brengen",  "het eten koken",  "boodschappen doen", "spelende kinderen"... Maar hier moeten we even pauze houden. Want in al die gewone dingen, daar zitten de parels! 

Vaderdag - papadag... wat zullen we daar eens over zeggen? Helemaal mee eens dat een papa in het zonnetje wordt gezet. Dat mag best. Maar dat is een taak voor de kinderen en niet voor moeder de vrouw - toch? Manlief opperde al eens, dat de vaderdag-cadeautjes ook gepast zouden zijn op moederdag. Haha, ja, eerlijk gezegd, ik hou van cadeautjes... dus een leuk boek of een leuk tijdschrift past mij ook altijd wel. 

Ken je die vraag? "Hoe dóe je dat, joh?"  Als moeders zijn we maar druk. Sowieso 24 uur per dag beschikbaar voor elk kind van ons. Dus stel dat je drie kinderen hebt -zoals ik- dan ben je dus 3 keer 24 uur... is 72 uur beschikbaar per 24 uur. Ja, dat klinkt ingewikkeld en onlogisch, maar is het niet waar?