Me-time - middagdutje

We kennen het allemaal wel. Dat gevoel zó ontzettend moe en uitgeblust te zijn. Nu is het zo, dat het vak 'mama' geen pauzes kent. Dóórgaan. De nachten wakker zijn, klaarstaan voor de slachtoffertjes van de griep... Dóórgaan... het eten weer op tafel. De kledingkasten weer gevuld met de juiste maten. Nieuwe schoenen. De financiën weer bijgewerkt. Denken voor meer mensen tegelijk dan alleen maar aan jezelf. Als je überhaupt nog dénkt aan jezelf... Me-time is zo belangrijk! En me-time ziet er voor iedereen anders uit. Alhoewel ik denk dat er in ieder geval één bezigheid is die alle 'uitgebluste moeders' goed zou doen. En ter voorkoming van een uitblussing...namelijk het "middagdutje'... 

Kijk... zo ziet me-time er uit als je er net aan de middagdutjes begint. Het voelt heel ongemakkelijk. Het is een schets, iets wat aanwezig is maar nog moet uitgroeien... Zo'n 2 jaar geleden begon ik dan - eindelijk- met die middagdutjes. Na heel vaak het advies in de wind geslagen te hebben (van de verloskundige, van de kraamverzorgster, van de fysiotherapeut moeder, schoonoeder en... noem al die specialisten en ervaringsdeskundigen maar op...) dacht ik... wellicht moet ik toch maar eens toegeven. 

Dan kroop ik op de bank en mijn hoofd zoemde door. Echt. Dit middagdutje was pure tijdsverspilling. Vreselijk! 

De volhouder wint. Ik weet niet hoelang het duurde - 3 weken? 2 maanden? - op een dag ontdekte ik dat het middagdutje ging werken als een soort 'resetknop'. Na een periode van ongemakkelijke middagdutjes, werden de middagdutjes opeens nuttig. Mijn hoofd leerde blijkbaar om te stoppen met zoemen. En dan kon ik zo heerlijk even slapen!

Ja, ik wéét het, soms zijn de kinderen vrij van school (woensdagmiddag?) soms wil de jongste ook geen middagdutje doen. Nee; dan lukt het niet om zelf even dat dutje te pakken. Maar tegenwoordig is een 'dutje' van ongeveer 10 minuten voor mij wel voldoende. Mijn hoofd gaat direct op de rust-stand. Even die beentjes omhoog. Lekker buiten zoals op het plaatje (ja echt, we hebben zo'n afgedankte leren bank buiten, onder het afdakje. Zolang die het doet- doet ie het en zit 'ie heerlijk!). Zo doe ik het inmiddels 2 jaar en die dutjes zijn goud waard. Voor mij en daarom ook direct voor mijn humeur en daarom ook direct goud waard, voor mijn kinderen! 

Me-time momenten... daar valt nog veel meer over te zeggen. Volgende keer maar weer. 

En mijn advies heb je inmiddels ook van deze ervaringsdeskundige begrepen: "Pak die rust!"