Alledaags

Alledaags... dat is nou zo'n begrip waar een stoffig luchtje aan hangt. Tegen het gewone aan... de sleur der dingen. Dat zijn dingen zoals "kinderen naar school brengen",  "het eten koken",  "boodschappen doen", "spelende kinderen"... Maar hier moeten we even pauze houden. Want in al die gewone dingen, daar zitten de parels! 

Vorige week bijvoorbeeld, toen ik mijn oudste een kus op de wang gaf voordat hij het schoolplein op rende. Het was een aarbeienkusje. De jam van die ochtend kleefde nog iets, niet goed weggepoetst. En nog zo'n moment... dat onze tweede naar de wc gaat om -alledaags-  te poepen. De wc wordt doorgetrokken en ik hoor een triomfantelijk: "Op je gezondheid!" Even later komt hij met een tevreden doch alledaagse blik, de huiskamer weer ingelopen. En nog zo'n pareltje, deze ochtend nog. Onze jongste staat voor de kastdeur en heeft de zeurstem op gezet. Dat is zo'n sirene-achtig geluid waarmee duidelijk gemaakt wordt, dat er iets gebeuren moet. Dat zijn vervelende geluidjes voor mama-oren. Ik zeg "Hé, joh, wat is er? Mama kan naar jou luisteren als je zegt wat er aan de hand is" En jáhoor, het dringt door! "Mama... ikke tekenen". Kijk, dat zijn de parels. Dat zijn echt geen alledaagse dingen. Of dat leuke krulletje dat achter de oortjes vandaan komt. Of dat moment dat de oudste, een bezem heeft gepakt en de stoep veegt. Gewoon, uit  zichzelf. Even, dat, die glansjes. 

Ons gevaar is, dat we daar overheen kijken. Volgensmij is dat een vreselijke valkuil. We willen ons leven groots beleven. Doelen halen, carrière maken? We streven maar vooruit. De nieuwe auto, het nieuwe zwembad in de tuin... dingen die we niet alledaags noemen, beheersen het denken en het doen. En al die kleine parels die het leven prachtig maken... dát zijn juist de dingen die ons optillen uit de sleur.

Ik heb er een gewoonte van gemaakt om al die 'parels' te noteren in een boekje; al onze kinderen hebben een eenvoudig boekje. Niet te ingewikkeld. Gewoon een mooi boekje. En als er wat voorvalt hoef ik alleen maar een pen te pakken en te schrijven. Zo ontstaat er een heel boekje met alledaagse voorvallen die toch heel uniek zijn en tegelijk... besef ik elke keer, hoe blij ik ben met het alledaagse!