Kleffe Armpjes

"Vandaag gaan we herinneringen maken". Herinneringen zijn bijzonder. Het zijn de kleine onopvallende dingen die blijven hangen of onverwacht omhoog floepen. Zo liep ik laatst met mijn kleine peuter aan de hand door het grindpad en opeens was ik terug... zelf dat kleine meisje van vroeger aan de hand van mama, lopend door het grindpad. Op een warme zomerdag, loom en veilig, gezellig. Het gevoel dat bij die herinnering hoort is opeens weer een onderdeel van het heden.  En dat maakt opeens de dag van vandaag. Dat is prachtig! En tegelijk moeilijk als het om herinneringen gaat, die minder fijn zijn. Nieuwe herinneringen bouwen die goed en fijn zijn, dat is belangrijk. De taak aan ons als moeder is dus onder andere... mooie herinneringen maken voor onze kinderen! En die zijn meteen voor ons, als we straks in de toekomst oma zijn geworden...  

Vorige week had ik zo'n herinneringsmomentje. Tenminste; ik hoop dat de herinnering met me meegaat en af en toe omhoog floept. Dat mijn jongste plotseling, haar kleffe zachte armpjes stevig om mijn nek heen slaat. Zo schattig en lief! Zo zoet! Klef; wat had ze net gehad, ranja? Een waterijsje of een appeltje? Ik weet het niet meer. Haar wangetje tegen de mijne dan dan weer doorgaan met haar spel... Dat lieve spontane van de kleine kinderen... als we daar van genieten, gaat dat gevoel in onze herinneringen mee. 

Make memories today!