Negen maanden geleden

Het is negen maanden geleden dat ik hier op "mamaplaats" mijn laatste blog plaatste. Inderdaad - dat is net zo lang als het ontstaan van nieuw leven. En dat is precies wat hier gebeurde. Ons gezin is verblijd met de komst van een vierde - een dochtertje! Wat zijn we blij! In onze mooie, oude, vintage kinderwagen (ja, daar ben ik echt heel trots op) ligt een nieuwe, prachtige baby! (En daar ben ik helemaal trots op!) 

Vier kinderen. Ons eerste kind bracht nogal wat teweeg in ons leven, met recht een schokkende ervaring! Van een 'echtgenote' en 'getrouwde jonge vrouw' veranderen naar 'moeder'. Aan mijn zijde niet meer alleen mijn 'stoere man' en 'maatje' maar ook een 'vader'. Opeens niet meer de handen vrij en 'doen waar ik zin in heb'.  Opeens de volledige verantwoording over een kind waarvan ik de enige ben - in deze hele wereld- die zich moeder noemt en zich op die manier met hem bezighoudt... 

Kind nummer 2 brengt ook nogal wat teweeg. Opeens verandert ons 'gepruts' in een 'gezin'. Structuur wordt nog belangrijker om ook mijn huishouden enigszins op orde te houden. Ik had mijn handen vol aan de eerste en opeens heb ik een tweede die ook heel veel aandacht behoeft! Eerlijk... de komst van nummer 2 vond ik zelf het lastigste, het moeilijkste. 

De komst van kind nummer 3 was veel minder schokkend. Zij had geen keuze - en ik ook niet- dan mee te draaien in een structuur die al goed stond. Dat werkte goed en fijn! Ik was al gewend aan het verdelen van de aandacht. Deze derde veranderde daaraan dat werkelijk ál mijn aandacht werd opgeslokt. Ik hield geen tijd voor mezelf meer over! Al de dingen, die ik nog deed toen ik géén kind had - die deed ik nog steeds bij de komst van de derde. (Denk aan vrijwilligerswerk bij een stichting, al de contacten pogen te onderhouden die ik had...) Tijdens het gezinsleven met drie  kinderen heb ik geleerd dat ik tijd voor mezelf móet inplannen, heb ik dingen afgestoten en heb ik geleerd hoe ik de tijd voor mezelf het beste kan besteden zodat ik er energie van opdoe. 

Kind nummer 4, ja, wederom. Weer nachten met minder slaap. Weer minder tijd voor de rest vanwege een baby in de armen. Maar... wat valt me de komst van de vierde mee in dat opzicht! Ik maak me niet meer druk om de babygeluidjes die ik niet kende, zoals  bij de eerste. Ik hoef niets meer aan de structuur te doen zoals bij de tweede.  Meer aandacht vinden dan bij drie kinderen, is niet mogelijk. Ik heb niet meer dan de 24 uren in een dag! Wat wél kopzorgen heeft opgeleverd was zeer praktisch... op zoek naar een betaalbare grotere auto. Een plek in huis creëren zodat alle kinderen toch een eigen slaapplek hebben... (we zijn dus heel druk geweest met verbouwen!) 

En nu zijn we een gezin van 4. Vanaf de eerste week probeer ik mijn "eigen tijd" erin te houden door te blijven tekenen. Al is het maar even- 10 minuutjes per dag. Tegelijk ben ik me zó bewust van de snelheid waarmee een baby groeit. Het baby-zijn zal zo snel verdwijnen, dat schattige, die geluidjes, dat babygehuil... Waar ik onze eerste baby wel groot kon kijken, kan ik deze laatste met weemoed bekijken! Maar met het groter worden zal ik steeds meer ruimte krijgen voor andere dingen die ik wil doen. Dit gezin met 4 kinderen leert me om te leven 'per moment'.  Wat me vandaag lukt, is mooi meegenomen. En dat ik vandaag een blog heb gepost, een tekening geplaatst, nét op tijd nu dochterlief zich meldt voor de voeding... dat is mooi meegenomen!

Ik hoop jullie met meer regelmaat van nieuwe blogs te voorzien!