Hoewel ik in mijn vorige blog schreef over een mediator, kon deze ons helaas uiteindelijk niet helpen. Ik heb ergens gedurende het proces de keuze voor een eigen advocaat gemaakt en inmiddels is de scheiding rond op de inschrijving in het gemeenteregister na, maar ook dit zou volgens mijn advocaat niet langer dan 1,5e week moeten duren en dat zei hij afgelopen maandag. Het oude huis is verkocht (binnen een week nadat het op Funda verscheen!) en 3 weken voor de sleuteloverdracht zijn de kinderen en ik verhuisd naar het dorp waar mijn ouders wonen. Het dorp waar ik zelf ben opgegroeid en Hailey inmiddels is ingeschreven om volgend jaar te kunnen beginnen op mijn oude basisschool. Deze ligt overigens op een steenworp afstand van ons huis. Maar dan ook echt! Ik zou letterlijk vanuit de tuin of Hailey's slaapkamer wel een steentje kunnen werpen die dan op de stoep voor de school zou landen. Ook supermarkten en snackbar zijn op loopafstand te vinden en mijn ouders (ik heb het getimed) bereiken we in 5 minuten met de benenwagen. 

Daar lig ik dan... 4.00 op de klok en stilte in huis. Normaal is Tyler rond dit tijdstip een beetje aan het draaien of hoesten en is Hailey in diepe slaap. Vannacht hebben de kinderen bij mijn ouders geslapen. Voor mij betekent dit moment vaak dat ik wakker ben en is het een van de weinige momenten met tijd voor bezinning, om te piekeren, of iets in die lijn der dingen. Zo ook vandaag.

Nog een paar dagen en dan is Tyler alweer 4 maanden oud! Je hoort het overal en altijd om je heen dat de tijd vliegt en helemaal met kinderen. Nou dat kan ik echt wel beamen. Ik ben weer aan het werk en de ziekenhuisperiode van Tyler ligt alweer ver achter ons. Qua tijd dan, want de emotionele gevolgen zijn er zeker nog. 

Zaterdag 7 mei:

Donderdagnacht 8 april

Het is al weer een hele tijd geleden dat ik mijn laatste blog hier schreef. Inmiddels is ons gezin uitgebreid met een pracht van een kereltje. Over de zwangerschap, die alles behalve makkelijk en zorgenloos was, schrijf ik misschien later nog wel eens iets en dat geldt ook voor de week na de bevalling, maar voor nu vind ik het leuk om mijn bevallingsverhaal met jullie te delen.

Nationale modderdag. Ik zit op het werk en krijg een fotootje toegestuurd via What's App van mijn kind gehuld in modder, zittend in een bad van de (voor haar) ultime combi: zand en water. Ze geniet er zichtbaar van en de foto tovert een lach op mijn gezicht. Dit zijn de momentjes waarop wij als ouders weten dat we de juiste keuze hebben gemaakt. Hoe heerlijk om te zien hoe Hailey (nu bijna 14 maanden oud) zich ontwikkelt bij de gastouder.

Toen Hailey nog niet geboren was hebben we wat voors en tegens op een rij gezet. Wat gewikt en gewogen, het is natuurlijk niet zomaar een beslissing. Ik wilde wel graag blijven werken. Een dag minder (van 32 naar 24 uur), maar stoppen met werken vond ik voor mezelf geen optie. Micha zou 40 uur blijven werken en dat betekent dus dat je opvang moet gaan organiseren. Beide oma's hadden aangegeven eigenlijk geen standaard oppasoma te willen zijn. Wel gewoon als het nodig was, maar geen vaste dagen in de week. Helder en helemaal prima natuurlijk. Een kinderdagverblijf zou lastig worden, aangezien we ophalen voor 18:00 beiden niet zouden gaan redden. Los daarvan ben ik er van overtuigd dat er hele goede kdv's zijn, waar ze zich wel aan het maximum aantal kindjes per leidster houden, maar ik hoorde toch best vaak andere verhalen. Voordeel van een kdv is overigens wel dat je altijd opvang hebt, ook als er een leidster ziek is of als er vakanties gaande zijn. De weegschaal sloeg echter uit naar een gastouder. Het flexibele karakter, de kleinschaligheid, wij vonden het wel wat. Dat er verschillende gastouders op loopafstand waren was ook slechts een luxeprobleem. Viel er vervolgens nog een flyer over opendagen op de mat, dus tijd voor wat snuffelwerk.

We zijn bij 2 gastouders wezen kijken en bij Tamara klikte het gelijk. Een leuk, warm en duidelijk gesprek liet ons eigenlijk al weten dat we de plek voor Hailey gevonden hadden. We gingen nog wel even kijken bij de andere gastouder en dat klikte ook leuk, maar onze voorkeur ging toch uit naar Tamara.

Toen Hailey eenmaal was geboren stond Tamara op de stoep met een boekje van tekeningen en knutsels van de andere kinderen om ons te feliciteren. Ontzettend leuk. Nog tijdens mijn verlof ging Hailey een half dagje "oefenen" en toen bleek dat ze wel wat last had van al die nieuwe indrukken, werd daar zonder problemen nog een halve dag aan toegevoegd. Toen het moment eenmaal was aangebroken dat ik weer aan het werk moest liet ik ons kleine meisje eigenlijk zonder problemen bij Tamara achter, om haar 's avonds weer op te halen.

Inmiddels zijn we een jaar verder en is Hailey helemaal ingeburgerd bij "Gastouder Twannie". Ze komt er 3 dagen in de week en ik kan wel zeggen dat Tamara haar bijna net zo goed kent als wij als ouders dat doen. Hailey voelt zich er helemaal thuis en wil soms 's avonds eigenlijk liever blijven spelen. Ook met zoon Twan klikt het goed. Er wordt wat afgeknuffeld en Twan en Tamara krijgen momenteel zelfs een echte kus van d'r, terwijl papa en mama slechts kusjes mogen uitdelen en ontvangen er nog niet bij is!

Tamara werkt met het KiKi programma. Een leuk beertje dat verschillende, leerzame, dingen beleeft. Van een doktersbezoek tot opgroeien. Van een tijdje in de sneeuw tot op het strand. Voelen, ervaren, leren, het gebeurt allemaal bij deze gastouder en de peuterspeelzaal zal Hailey hoogstwaarschijnlijk niet van binnen gaan zien. Niet nodig: ze leert hier ook knippen, plakken, samen spelen, liedjes zingen, luisteren naar verhaaltjes, etc. Hailey kan zich lekker op haar eigen tempo en manier bij Tamara ontwikkelen. Heerlijk om te zien. 

Hailey is inmiddels bijna 9 maanden, nog 1 weekje en die mijlpaal wordt bereikt. De autostoel die volgt op de maxicosi is in aantocht evenals tandje nummer 4. Net voor de kerst vond Hailey dat het wel tijd werd dat ze dat kruipen nu eens goed onder de knie kreeg en zitten werd dan voor het gemak maar even meegenomen in de ontwikkeling. Prima. Alleen is zitten en kruipen blijkbaar zooooo 2014, dat het tijd werd voor wat nieuws: staan.

Het is een zondagnacht. Hailey is al sinds vrijdagmiddag aan de diarree: spuitluiers die al zeker 1 volle wasmachine aan babykleding en beddengoed hadden opgeleverd. Zaterdag kwam hier spugen bij, wat gelukkig zondag voor Hailey was opgelost. Wij dachten in eerste instantie aan bijwerkingen van het pufje dat ze van de huisarts had gekregen tegen al het slijm dat Hailey vast scheen te hebben zitten. Later bleek dat het de griep was, de griep die nu zo heerst.