Vanaf het moment dat ik zwanger was van de drieling is mijn energielevel naar nul gedaald. Lichamelijk was het zwaar, maar ook mentaal vrat het energie. De ziekenhuisbezoeken, de risicogesprekken, de twee wekelijkse echo's om te weten of het goed zat. Het overlijden van mijn moeder halverwege de zwangerschap was de druppel en heeft ervoor gezorgd dat ik moest stoppen met werken na 22 weken.

 Twee hele dagen duurde de bevalling van Mint. Met 38 weken werd ik in de avond ingeleid met het welbekende ballonnetje.

32 weken en 6 dagen was ik in verwachting van de drie jongens. Fysiek was het voor mij eigenlijk niet meer te doen. Ik kon vooral nog op de bank zitten en dat was al niet prettig omdat die enorme buik overal druk op uitoefende. Slapen was een ramp, dus ook deze nacht, zoals vele andere, wilde ik rond 1.00u naar bed gaan in de hoop te kunnen slapen.

Soms zie ik het gewoon niet meer zitten. Zo'n dag waarop je alleen maar in een hoekje wilt janken.

In april 2019, 1 maand na het overlijden van mijn zus, kreeg mijn moeder de diagnose acute myeloïde leukemie. Het was niet de ergste variant, maar wel de variant die direct daarop volgde. Kans op genezing was alleen mogelijk middels een stamceltransplantatie.