inmiddels ben ik ruim twaalf weken zwanger van een onverwachte maar zeer welkome tweeling. De eerste testen zijn zeer positief en voorzichtig ga ik meer genieten en toekomst dromen. nu dacht ik echt ok een tweeling du er moet een tweeling box komen.....ten eerste zijn ze erg duur en tweedehands zag ik niet echt iets in de buurt...gewoon even rondkijken kan geen kwaad toch? Maar nu dacht ik even op internet eens rondkijken of een tweelingbox wel echt handig is....mwah daar zijn onder tweelingmoeders de meningen verdeeld. In het begin kunnen ze prima in 1 box en de meningen zijn dusdanig verdeeld dat ik ook las dat men er gerust later nog een box bij zet of campingbedje. Onze woonkamer is ook niet zo heel groot maar wil toch me zelf enigszins voorbereiden op wat er is, wat is handig, werkt iets echt of eigenlijk niet.

Inmiddels zijn we een aantal dagen verder en zijn we over de eerste schrik heen!! Gelukkig!! Nu we aan het idee gewend zijn zitten we meteen opnieuw in een achtbaan. aangezien ik verder bleek dan verwacht heb ik gisteren bloed laten prikken voor de nekplooimeting van aanstaande maandag. Maar ik bemerk aan mijzelf dat ik nu op een punt ben dat ik mezelf niet blij voel, ik ben zo ontzettend bang of alles wel in orde is met onze kindjes. Hoe meer ik naar de foto s en het filmpje kijk van onze twin hoe meer ik eraan gehecht raak. Ik voel me niet onbezorgd zwanger zoals ik ervaren bij onze dochter. Deze kindjes zijn zo welkom dat ik gewoonweg niet durf te dromen dat alles gezond is..... voordat ik vragen krijg, wij ondergaan de nekplooimeting en het vervolg onderzoek heel bewust om voor ons diverse redenen waaronder mijn leeftijd en wat familiaire kwesties. Ik vraag me af zijn er meer zwangeren met het gevoel dat ze nog niet blij durven zijn ??? Zijn er mama s met ervaringen over diverse testen- vlokkentest- vruchtwaterpuncties enzovoort?

Gisteren was het dan zover, de eerste echo. Het was al spannend, denk voor iedereen die voor de eerste echo gaat, maar ik heb de schrik van mijn leven gekregen. En ook mijn man. In plaats van dat wij ons tweede kindje verwachten, blijkt ook een derde kindje in mijn buik te zitten. Ok erg onsamenhangend, ik zwanger van een tweeling. Terwijl ik daar lag kon ik alleen maar nee, nee toch, echt nee...uitroepen van verbazing ongeloof en...ik wil niemand kwetsen of pijn doen maar wij wilden eigenlijk Max twee kids. Ongeloof overheerst, verbazing, zorgen voor de toekomst, angst voor de gezondheid, alles gaat door elkaar heen. Nu een dag later nog eens samen gepraat, uiteraard gaan wij voor onze twin!!!! En zijn we blij, alleen de angst, onzekerheid is er nog wel. Ik ben heel emotioneel, kan het nog moeilijk geloven. Als ik naar de foto kijken zie je mijn baarmoeder in de vorm van een hart en in iedere helft zit een kindje.......zo ongelooflijk bijzonder....ik hoop dat mijn eerdere sombere gedachten hierover niet voelbaar zijn voor de kleintjes en bid voor een voorspoedige gezonde zwangerschap met straks drie gezonde kindjes !!

Daar ben ik weer, nu tien weken zwanger en wat krijg ik heerlijk veel energie van de zon!! Ik begin echt al een buikje te krijgen, mensen die mij goed kennen, kijken ook even extra...want buiten het buikje (ws darmen) groeien mijn borsten ook behoorlijk:) wanneer zouden jullie het nieuws op je werk vertellen??? Ik twijfel, gezien mijn lichamelijke veranderingen valt het me mee dat niemand nog een balletje heeft opgegooid. diep in mijn hart wil ik het van de daken schreeuwen, maar As vrijdag eerste echo en toch heb ik wel spanning of het wel echt waar is! Zo dubbel he, het van de daken willen schreeuwen en toch de twijfel om eerst te weten of alles ok is voor zover je dit dan weet natuurlijk. Mijn contract wordt verlengd met een half jaar ( wist ik) en As dinsdag functioneringsgesprek hierover dus al met al best een spannende week gaan wij tegemoet. Toch ben ik benieuwd wanneer hebben jullie het verteld en wat was je motivatie om het wel of niet te vertellen??

mijn nichtje van mijn leeftijd komt onverwachts op een nare manier te overlijden, samen zijn we opgegroeid en hebben we een jong gezin. Niet te bevatten en lamgeslagen ga ik na dit bericht naar huis. Ik val mijn man verdrietig om zijn nek en hortend en stotend vertel ik hem het nieuws. Hij troost me en verteld me dat hij onze kat niet kan vinden en ik sta er niet bij stil loop even om het huis en intussen de telefoon. Mijn oom is door zijn dochter gevonden in huis, overleden. De dag erna vind ik onze kat op een nare wijze en ik merk ik heb geen tranen meer even. Ben moe lamgeslagen en vraag me af wanneer het ophoudt. Onvoorstelbaar wat er allemaal gebeurt en ik heb geen idee hoe ik hiermee om moet gaan. Ik merk dat ik zo ontzettend moe ben van alles, vertwijfeld of met ons kindje dan alles wel goed mag gaan of dat er nu zoveel negativiteit is dat...?? Ik vind het moeilijk om blij te zijn, zoveel angst komt er nu bij. Nog twee weken voor een echo en dan? Het klinkt raar, maar het is net of ik in een slechte film zit, zo bizar doet dit aan. Ik hoop dat ik een weg vind in het verdriet en de pijn en dat ons kindje wat zo ontzettend welkom is gezond is.  Moest dit even van me afschrijven. 

Ik ben pas vijf weken zwanger totaal niet misselijk maar ik heb geen zin in eten. Dit is wat ik op de dag ongeveer eet. S'morgens twee beschuitjes met kaas of suiker, thee en sinaasappelsap. Halverwege de morgen dwing ik mezelf om wat soepstengels of ontbijtkoek te eten, tussen de middag met hangen en wurgen 11/2 tot 2 boterhammen, s' middags rauwkost/fruit, en avond een bordje avondeten...( mijn dochter van zes eet meer) en dat is het. Ik herken dit niet van mijn vorige zwangerschap. Nu lees ik op internet ach het kindje eet je reserves maar dat is mijn probleem. Ik weeg altijd 59 kilo, nu weeg ik inmiddels 54,4 tenminste van het weekend, ik weeg me 1 x per ongeveer twee weken op de zelfde tijd. Het afvallen herken ik wel van de vorige keer alleen ging het toen minder hard en kon ik gewoon alles eten. Ik ben niet misselijk of zo. Maar vind het wel vervelend ook omdat ik als ik te veel afval mezelf echt niet lekker ga voelen. Dan wordt ik duizelig enz. vorige zwangerschap moest ik ook een paar dagen mijzelf ziek melden en rust houden omdat ik steeds in villa volta verkeerde. Ik wil echt nog niemand vertellen dat ik zwanger ben....behalve mijn hoeveel duizend mede mama 's bijna mama's op mamaplaats:) Tips of herkenning???

bij deze dus.....ik heb altijd een vast cyclus, dus ik weet precies wanneer ik ongi moet worden. Vandaag dus maaaaar ben het niet. Nog niet en hopelijk wordt ik het ook niet. Heb al drie weken pijnlijke borsten en sorry voor het praatje maar Hey mede mama's en bijna mama's onder elkaar. Mijn tepels zijn al een dag of vier BIZAR niet fijn aanwezig, tintelt, gevoelig en gewoon niet fijn. Mijn buik geeft een trekkerig gevoel en steken in mijn lies, lage rugpijn. Ik durf niet eens normaal te plassen....alsof je het daarmee kunt tegen houden ha ha, hoezo hou je je eigen voor de gek. Pfffffff normaal heb ik een paar dagen voor mijn menstruatie hoofdpijn ( nu niet) en buikkrampen ( nu niet) ik eet mijn gewone warme maaltijd als een dijker, ben helemaal geen goede warm eter nog nooit geweest, en snackjes,....lees chips, kan me nu gestolen worden normaal eet ik dit heeeeel graag. Nu weet ik ook echt wel dat de kortste weg is.....EVEN testen!!!! Maar.................ik durf gewoon niet:( erg he......ben zo bang dat mijn lijf me voor de gek houd.....HELP?.....herkent iemand dit, de angst, onzekerheid...bleh...ps...er hoeft maar iets te gebeuren en ik heb de slappe lach nog zoiets raars. Ik herken dit niet van mijn eerste zwangerschap....:(

.. Zomaar een vb. We hebben al gezegd, geef mama/papa eens antwoord, vertel enz. Ze lijkt oostindisch doof en lijkt of ze idd geen zin heeft in antwoord geven. Vermoeiend maar wat nu? Tips vanuit school lijken even effect te hebben en hoppa we gaan weer. Herkent iemand dit gedrag? Beloningssystemen hebben we geprobeerd maar alles werkt tijdelijk.

Wachten met zwanger raken tot ik een vast contract heb? Helaas heb ik aan den lijve ondervonden dat een vast contract geen garantie geeft en daarbij speelt ook mijn leeftijd een rol op het punt van zwanger raken. ( buiten dat we niet weten of het mag lukken) er is wel wat financiële ruimte maar dat willen we echt als een buffer voor bv auto stuk, wasmachine enz. Gebruiken. Kunnen jullie mijn onzekerheid volgen? Een broertje zusje voor onze oudste is me meer waard dan alle luxe!!