Onze dochter is vorige maand drie geworden.van steeds meer mensen krijgen we te horen dat onze schat een superkiind is. Volgens anderen is ze snel met alles.Iets wat wij mee vinden vallen. Enkele voorbeelden: Vorig jaar augustus zijn we begonnen met zindelijkheidstraining. In 4 weken tijd plaste onze dochter overdag 5 keer in haar broek. 's Nachts was ze direct zindelijk. Tussendoor wakker maken lukte niet, we hebben het meerdere keren geprobeerd maar ze werd niet wakker en als we haar naar het toilet brachten werd ze overstuur. We lieten haar daarom maar slapen. Ze heeft nog wel een luier omgehad 's nachts maar die waren dus droog. Volgens anderen was het raar dat ze 's nachts direct droog was, maar het was echt zo.

Op het winkelcentrum, bij familie overal verschijnen kerstbomen. Onze dochter vindt het prachtig en dat is het natuurlijk ook. Maar waar wij mee zitten is het feit dat onze dochter aan alle kerstbomen trekt. Het is echt geen voelen maar trekken. Tot nu toe staan alle bomen die ze tegen komt vastgebonden, maar om dat nu in huis te doen? Wat we ook tegen haar zeggen, elke keer doet ze het weer. 

In juli besloten we dat we graag een tweede kindje wilden. Een maand later raakte ik al zwanger. wat waren we blij. Na 6 weken de verloskundige gebeld voor een afspraak. die werd ingepland in de 8e week van mijn zwangerschap. Hoewel ik bijna niet misselijk was voelde ik me echt zwanger en hadden we geen moment het idee dat het op een miskraam uit zou draaien. Maar ons geluk veranderde in enkele minuten toen de verloskundige de echo maakte. De echo liet geen minimensje zien maar enkel een lege vruchtzak. Weg was onze droom en geluk maakte plaats voor verdriet. We kwamen in een draaimolen terecht van verdriet. We wilden sterk blijven voor onze dochter, maar dat ging heel moeilijk. De miskraam kwam enkele dagen later vanzelf op gang en dat maakte het verdriet nog wat groter. Inmiddels heb ik mij er bij neergelegd. 

Ze slaapt in een juniorbed en doet dan zelf haar lamp aan. Als we de lamp uit doen gilt ze nog harder. Er zit een nachtlampje in het stopcontact en ook heeft ze een ander nachtlampje op haar kamer staan. Maar het helpt niets. Ze blijft maar schreeuwen "ik kan niets zien, lamp moet aan". Haar kamer is niet echt donker, nooit geweest ook. We hebben nu wel gemerkt dat ze rustiger wordt als we het rolgordijn omhoog doen. Maar of dit nu de oplossing is? Vannacht was het weer raak, toen kwam ze naar ons gerend en wilde ze perse bij ons slapen. Dat hebben we niet gedaan, ik heb haar terug gebracht naar haar eigen bed. Met de lamp aan viel ze zo weer in slaap. We hopen maar dat deze gril overgaat. Onze dochter is al van kleins af aan wakker als pappa naar zijn werk gaat (6 uur smorgens). En daarna slaapt ze niet meer. Veel slaap krijgt ze onderhand niet meer, want het middagslaapje doet ze ook nauwelijks meer. 

In 2011 raakte ik zwanger en tijdens mijn zwangerschap kwam ik 21 kilo aan. Ik woog aan het eind 73 kilo en wat was ik blij met dat gewicht. Maar de bevalling was achter de rug en de kilo's vlogen weer weg. Mijn huisarts wist niet meer wat ie er mee aan moest. Uiteindelijk woog ik 49 kilo toen mijn werkgever ingreep. Wat ik niet wist (en velen in het bedrijf ook niet) was dat we intern een diëtist hebben. Ik maakte een afspraak en kon er de volgende dag al terecht. Tijdens het gesprek vroeg hij of ik wel eens had bij gehouden wat ik dagelijks binnen kreeg aan eten en drinken, en dan met name de koolhydraten. Ik had geen idee, dus maakten we de afspraak dat ik twee weken online ging bijhouden wat ik naar binnen werk op een dag. Al gauw kwam ik erachter dat ik maar het minimale aan koolhydraten binnen kreeg. Mijn lijf kreeg net genoeg binnen om de dag door te komen maar er was te weinig om als reserve op te slaan. Geen wonder dat ik niet aan kwam. Ik kreeg het advies meer koolhydraten te eten. En dat ging ik doen. Volle melkproducten, kwark en volkoren producten kwamen er in huis en met resultaat. Nu 8 maanden verder ben ik al 8 kilo aangekomen. Nog 2 kilo en dan zit ik op mijn streefgewicht. Bmi heb ik losgelaten. De kans dat ik dat haal is heel klein (dan moeten er nog ruim 10 kilo bij). Maar zoals mijn diëtist het zegt: De BMI is een gemiddelde je moet het gewicht halen waar je je eerder goed bij voelde en dat heb ik nu dus bijna bereikt. Was ik maar jaren eerder naar een diëtist gegaan. Dan had ik me niet zo beroerd hoeven te voelen.

Onze kleine meid wordt groot. Een aantal weken geleden zag onze dochter op zolder een potje staan. Het potje moest perse mee naar beneden. Eenmaal beneden ging ze erop zitten. De weken erna stond het potje in het toilet en kwam onze dochter regelmatig bij mij als ik naar het toilet ging.