Ondergewicht, er is wat aan te doen.

In 2011 raakte ik zwanger en tijdens mijn zwangerschap kwam ik 21 kilo aan. Ik woog aan het eind 73 kilo en wat was ik blij met dat gewicht. Maar de bevalling was achter de rug en de kilo's vlogen weer weg. Mijn huisarts wist niet meer wat ie er mee aan moest. Uiteindelijk woog ik 49 kilo toen mijn werkgever ingreep. Wat ik niet wist (en velen in het bedrijf ook niet) was dat we intern een diëtist hebben. Ik maakte een afspraak en kon er de volgende dag al terecht. Tijdens het gesprek vroeg hij of ik wel eens had bij gehouden wat ik dagelijks binnen kreeg aan eten en drinken, en dan met name de koolhydraten. Ik had geen idee, dus maakten we de afspraak dat ik twee weken online ging bijhouden wat ik naar binnen werk op een dag. Al gauw kwam ik erachter dat ik maar het minimale aan koolhydraten binnen kreeg. Mijn lijf kreeg net genoeg binnen om de dag door te komen maar er was te weinig om als reserve op te slaan. Geen wonder dat ik niet aan kwam. Ik kreeg het advies meer koolhydraten te eten. En dat ging ik doen. Volle melkproducten, kwark en volkoren producten kwamen er in huis en met resultaat. Nu 8 maanden verder ben ik al 8 kilo aangekomen. Nog 2 kilo en dan zit ik op mijn streefgewicht. Bmi heb ik losgelaten. De kans dat ik dat haal is heel klein (dan moeten er nog ruim 10 kilo bij). Maar zoals mijn diëtist het zegt: De BMI is een gemiddelde je moet het gewicht halen waar je je eerder goed bij voelde en dat heb ik nu dus bijna bereikt. Was ik maar jaren eerder naar een diëtist gegaan. Dan had ik me niet zo beroerd hoeven te voelen.