Zo he he eindelijk weekeind!! En weer wat quality time met me gezinnetje..Gisteren was de hectiek was weer overduidelijk aanwezig bij ons thuis, nou ja gisteren was het niet alleen mijn gezinnetje thuis maar ook Jim zijn jongere zusje Robin die bleef vannacht bij ons slapen. Zij zorgt altijd toch voor net dat beetje extra hectiek dan ik af en toe aan kan, maar daar moet ik nog steeds af en toe aan wennen aan nog eenn jonger zusje maar ze is dan ook nog maar 10 jaar oud. En Chelsea vindt haar natuurlijk wel een heel geschikt speelkameraadje!  En dat zijn ze ook als ze samen aan het spelen zijn dat merken Jim en ik maar al te goed af en toe als ze Chelsea haar kamer opeens even anders hebben “ingedeeld” …

Als ik me bedenk hoe sterk me mannetje nu al eigenlijk is (voor maar zijn 10 maandjes), verbaast het me af en toe gewoon echt hoeveel spierkracht hij nu al laat zien :) . En het is niet alleen dat ik dat zo zeg omdat ik zijn mama ben maar de verdere omgeving heeft het ook al beaamd dat die echt al vrij sterk is,voor zijn leeftijd. En daar ben ik natuurlijk toch eigenlijk wel stiekem een beetje trots op als andere dat zeggen over Jeamy. Daarom verbaasd het mij dan ook niet echt heel erg dat hij zich nu ook al sinds ongeveer twee weekjes al diverse malen heeft opgetrokken aan de rand van zijn box, maar dan ook echt hellemaal met de voetjes van de vloer hé! zo knap! :) Hij gaat nu zelfs al bijna zover dat ik alleen nog het moment kan afwachten totdat die echt over de rand van de box zal gaan en er dan zo uit te kukelden. En ik weet dat ik alleen nog maar kan hopen dat die heelhuids met beide beentjes op de grond zal komen maar dat geluk zal die vast wel niet hebben, vrees ik. Het is verder dan ook natuurlijk al een feit dat kinderen gewoon bijna nergens nog een gevaar in zien, ook met dieptes. Het is mij ook al opgevallen dat ze zo van een torenhoog muurtje zouden afstappen terwijl daar verder eigenlijk gewoon “niets” is…,

Nou dat had ik eigenlijk niet van mezelf gedacht…, dat ik nu al de vrouw die mij sinds kort elke woensdag “lastig” komt vallen, toch nu al een beetje zou gaan missen. Ze is namelijk op dit moment even met vakantie voor de komende drie weken. Ik was er eerlijk gezegd nog niet eens over uit wat betreft het feit dat het überhaupt wel allemaal zin heeft, en dan bedoel ik haar bezoekjes van 2,5 uur in de week bij ons thuis. Dat zoiets dan ook echt iets zou gaan veranderen wat betreft het probleem bij ons thuis, om het allemaal wat beter en meer gestructureerd te laten lopen. Daar heb ik ergens nog steeds mijn twijfels in. Aan de ene kant best erg natuurlijk, dat mijn eerste gedachten was dat ik het wel even weer lekker rustig zal vinden dan op mijn enige vrije “dag” in de week (van mijn werk)

Natuurlijk is het een overboden luxe als je als moeder zijnde lekker thuis kan blijven bij je kind(eren) en voor het huishouden te zorgen en dat je als gezin ook nog eens erbij (redelijk) gewoon goed financieel rond kan komen.

Het duurde even voordat ik nu weer een nieuwe blog had geschreven voor jullie, maar we zijn even weer met beide benen op de grond gezet dat niet alles vanzelfsprekend is...,door de gebeurtenis(en) van de afgelopen paar dagen en het heeft ons ook allemaal weer flink bezig gehouden…. Het begon eigenlijk al een beetje vanaf vorig week woensdag, dat Chelsea vanaf die dag zich al niet zo lekker leek te voelen er een beetje grieperig uit zag en warm aan begon te voelen. Maar het leek niet echt door te zetten en verder was er ook eigenlijk niets anders in onze gedachten gekomen dan dat het wel gewoon een griepje zou zijn die hopelijk snel door zou zetten, zodat ze er weer snel vanaf zou zijn….Berichten En dat Chelsea toch (exact) precies een week later ook nog eens de hoge koorts erbij kreeg, was voor ons ook niet echt een hele verassing. Wij dachten nog steeds dat het enkel een griepje was en dat we er met een zetpilletje of 2/3 wel vanaf zouden zijn. Maar toch die Woensdagavond hadden we al onze bedenkingen erover. Toen ze steeds meer leek op een hoopje ellende die enkel heel de tijd nog maar bijna in papa en mama wilde kruipen en verder niets van eten of drinken meer te willen weten. Ik voelde me echt ook wel een beetje machteloos toen ik met Chelsea in mijn auto al bellend de volgende morgen van de ene huisarts naar de ander aan het gaan was.. En besef daardoor ook dat ik gewoon zo’n fijne huisarts heb. Daar mocht ik destijds toen Chelsea een zware longontsteking had gelijk komen toen ze steeds zieker werd. En werden we door hem ook direct doorgestuurd naar het ziekenhuis en mocht ze ervoor ook direct en zonder twijfel gewoon direct tussen zijn vaste afspraken van die dag komen,om haar even te beoordelen. Maar hij was nu met vakantie dus zijn praktijk was gesloten. Door onze vervangende huisarts werd zelfs gezegd, dat het hen niet ernstig genoeg leek en dat ik maar gewoon moest wachten op mijn beurt,want zij hadden “weleens vaker gehad dat ‘moeders’ het wat erger konden maken dan dat het is”. Natuurlijk snap ik wel dat iedereen weleens zomaar wat kan zeggen, om eerder aan de beurt te komen. Maar als ik mijn eigen huisarts de symptomen had verteld die Chelsea nu had, had ik echt wel gewoon gelijk mogen komen. En had het voor Chelsea wel wat gescheeld. Nou nadat ik daarop maar gewoon met haar naar huis weer bent gegaan is ze gelijk op de bank in slaap gevallen. Maar ik schrok me rot nadat ze na dat kwartiertje te hebben gelegen opeens huilend opeens wakker werd, maar nu opeens een hele grote dikke bult precies in haar nek en oor had die bijna heel haar linkerkant van haar nek bedekte. Heb ik mezelf nog een eens aangekondigd bij die vervangende huisarts, die me eerst had geweigerd te komen. Maar ben er gewoon met haar heen gereden en gelukkig werden we toen wel even “gezien.” En moesten we toch maar voor de zekerheid naar het ziekenhuis. En excuses van de huisarts voor de misverstand van die morgen aan de telefoon.

Je leest het ook eigenlijk wel bijna in elk tijdschrift tegenwoordig wat gaat over alles wat maar met baby’s/peuters en kleuters en hun opvoeding te maken heb, en dan vooral bij het onderwerp “opvoeding”….zal je op zijn minst in elk tijdschrift wel ergens 1 artikel kunnen terug vinden, waarin ze het ook allemaal met elkaar eens zullen zijn en aangeven; hoe belangrijk het is dat de beide ouders het met elkaar eens zijn en op dezelfde lijn zitten vooral wat betreft de opvoeding van hun kind(eren) En dat ook vooral de nadruk zal worden gelegd dat het eigenlijk “ten strengste” verboden zou moeten zijn om waar je/jullie kind(eren) aanwezig bij zijn om dan ruzie te gaan maken, Want hoe oud of jong ze ook zijn, (in het verleden ook mischien een beetje naïef gedacht van mijzelf dat ik lange tijd overtuigt was dat kinderen tot ongeveer hun 5e jaar zulke dingen nog hellemaal niet begrijpen en meekrijgen, als er ruzie wordt gemaakt of als er spanningen zijn in het huis.

Daar gingen we dan vandaag....... Chelsea en ik zijn zonet naar de peuterspeelzaal geweest waar we het “kennismaking”gesprek hadden met de peuterspeelbegeleidster op de peuterspeelzaal waar Chelsea eind Augustus voor het eerst heen zal gaan. Maar deze morgen begon het al lekker,zeg!

We hadden hem al ontdekt, het was ook eigenlijk het allereerste bed wat we zagen staan vorige week bij de Ikea., maar omdat we toen eigenlijk voor een nieuw kleed gingen kijken voor op de vloer in de woonkamer hadden we er verder niet meer zo aan gedacht…, aan dat schattige roze bedje., maar de volgende dag begon Jim toch dat Chelsea eigenlijk wel klaar was voor haar allereerste “meisjes”bed. Dat lijkt me ook wel fijner voor haar een bed zonder spijlen, waar je als eerste tegen aan kijkt als je s’ochtends je ogen open doet.