Een hele tijd terug, net voordat ik mijn blog (www.shirleymets.nl) lanceerde, had ik contact met ' Ouders van nu'. Zij beheren een tijdschrift en een groot sociaal platform. Naar aanleiding van dat contact hebben zij mij geïnterviewd over mijn ziekte en hoe ik daarmee omga als moeder. Je leest in het interview dus vooral hoe ik mijn ziek zijn ervaar als moeder. Op mijn blog, en in het algemeen, heb ik mij nog nooit op deze manier uitgelaten over mijn ziekte. Ik vond het spannend om te doen omdat ik mij heel kwetsbaar op stel. Ik heb altijd gedacht dat ik door mijn ziekte een minder goede moeder zou zijn voor Bram, dat hij meer verdiende. Maar dat is niet zo. Ik doe alles voor hem, en meer dan dat kan ik niet doen. Ik heb er niet voor gekozen om ziek te zijn. Daarom ik kies er wel voor om de beste versie van mijzelf te zijn, ondanks mijn ziekte. En de beste versie van mijzelf, dat is Bram's mama. Daar ben ik trots op. Ik heb foto's gemaakt van het interview zodat jullie ook de mogelijkheid hebben het interview op deze manier te lezen. Als je op de foto klikt wordt deze uitvergroot, dit maakt het lezen net iets makkelijk.

Op Instagram stroomden de berichtjes al binnen. 'Heb je het al gehoord? Er komt een nieuwe vaccinatie op de markt, tegen de ziekte van Lyme!' Maar wat vind ik er nou eigenlijk van?

Zoals je in mijn laatste Blog las, had ik het zwaar. Zwanger zijn middenin een hittegolf, met een kind van 6 die ook nog naar school, voetbal, zwemles en vriendjes moet is niet makkelijk. Maar dat heb ik overleefd. In week 34 spraken we de geboortedatum van Ruby al af. 22 augustus 2022. Een prachtige datum. Ik leefde er echt naar toe. Bram ook trouwens, hij kon niet wachten. Een week voor de geplande datum, werd ik ineens gebeld door het ziekenhuis. De keizersnede kon niet doorgaan, de planning was gewijzigd. Ik zag de bui al hangen, ik wilde niet nóg langer zwanger zijn! Totdat de planner vroeg of het niet een paar dagen eerder kon. Jammer van de datum, maar prima! 19 augustus 2022 was het zover.

Hallo allemaal! Dat is lang geleden. Ik heb niet stilgezeten, want inmiddels is Ruby geboren en bijna drie maanden oud. Ik heb het bloggen enorm gemist, en zal dus ook weer mee van me laten horen hier.

Vandaag ben ik 34.6 weken zwanger van ons meisje. Het is zwaar en ik tel de dagen af tot ze geboren mag worden. Ik ben natuurlijk mega dankbaar en trots op mijn lichaam dat het in staat is om een gezond kindje te dragen, vooral na het verlies van ons tweede kindje vorig jaar. En hoewel ik altijd overal het positieve in wil (laten) zien, nooit wil klagen en graag doe alsof alles altijd oké gaat, geef ik nu het tegendeel toe.

Van onzeker naar trots. Onzeker na een miskraam, onzeker over mijn groeiende lichaam.. Nu ben ik enkel nog trots. Trots op mijn lichaam, omdat die een gezond meisje aan het maken is, trots op die buik, die gezien mag worden. Ik ben ook enorm trots op haar grote broer, die écht niet kan wachten tot ze geboren wordt! Ik maakte deze foto's zelf met mijn iPhone. Best goed gelukt vind ik zelf. Een mooie herinnering voor altijd. Wil je onze avonturen volgen? Volg ons dan op Instagram @shirleymets.nl Leuk!

Vorig jaar maakte ik iets verschrikkelijks mee. Een verdriet wat geen enkele ouder hoort te voelen. Ik verloor ons kindje op Bram's verjaardag, gisteren precies een jaar geleden. Meer hierover lees je in deze blog. Ondanks dat ik er niet meer bewust mee bezig ben, heb ik er ineens enorm veel last van. En daardoor ben ik zo enorm onzeker.

Wat als je altijd de controle wil hebben, maar dit niet kan? Wat als je altijd bang bent dat er iets ergs gebeurd, maar dit helemaal niet gebeurd? Wat als je de hele tijd denkt dat je ieder moment dood neervalt, maar dit tot op heden nog niet is gebeurd?

Op Bram's 5e verjaardag, 3 mei 2021, ging het mis. Onze droom veranderde in eens in een nachtmerrie. (De blog over mijn miskraam lees je hier https://www.shirleymets.nl/my-talk/739936_ik-ben-je-verloren) Ik dacht dat die nachtmerrie inmiddels voorbij was. Dat ik het een plekje had gegeven, voor zover dat überhaupt kan. Dat tegendeel bewijst zich nu.